Uit onderzoek blijkt dat jongeren met anorexia nervosa een alarmerende sedentaire levensstijl hebben.

Adolescenten met anorexia nervosa vertonen een alarmerend sedentair gedrag, met een gemiddelde dagelijkse activiteit van 10,5 uur en weinig matige tot intensieve fysieke activiteit, volgens een onderzoek van de DiANa-onderzoeksgroep van de Universiteit van Oviedo. Volwassenen met deze aandoening daarentegen vertonen een hoger bewegingsniveau dan de WHO aanbeveelt, met gemiddeld 100 minuten matige activiteit per dag en meer dan 90 minuten matige tot intensieve activiteit.

De resultaten, gepubliceerd in het tijdschrift European Eating Disorders Review, zijn de eerste meta-analyse die de fysieke activiteit bij mensen met anorexia nervosa objectief analyseert, met behulp van gegevens verzameld met behulp van apparaten zoals accelerometers in 15 eerdere studies. De totale steekproef bestond uit 658 patiënten (651 vrouwen en 7 mannen), in de leeftijd van 12 tot 65 jaar.

De studie, geleid door onderzoeker María Fernández del Valle, onthult verschillende patronen van fysieke activiteit, afhankelijk van leeftijd en behandelmoment – ​​ziekenhuisopname, dagbehandeling of poliklinische follow-up – wat nieuwe tools biedt om de klinische interventie af te stemmen op de kenmerken van elke groep. "Onze resultaten leveren waardevolle informatie op voor de klinische praktijk", legt Alex del Valle Pagador uit, de eerste auteur van het artikel, die het belang van gepersonaliseerde behandelingen benadrukt. De analyse toont aan dat, hoewel volwassenen met anorexia voldoen aan – of zelfs met 160% overtreffen – de wekelijkse aanbevelingen voor fysieke activiteit van de WHO, deze hoge trainingsbelasting geassocieerd kan worden met dwangmatige patronen, ongestructureerde routines of routines die verband houden met de stoornis, wat risico's voor herstel met zich meebrengt.

Een veel meer sedentair patroon

Adolescenten met anorexia daarentegen vertonen een veel sedentairere levensstijl, wat eveneens een klinische risicofactor is. De studie benadrukt de rol van zogenaamd "maladaptief bewegingsgedrag", dat gedrag omvat zoals rusteloos heen en weer lopen, het vermijden van rust of intensieve lichaamsbeweging, gemotiveerd door gewichtsbeheersing en lichaamsbeeld.

Deze gedragingen, die zelfs na ogenschijnlijk herstel aanwezig blijven, gaan gepaard met een grotere ernst van de symptomen en een groter risico op terugval . Een van de kritische punten die het onderzoeksteam benadrukte, is het gebrek aan objectieve klinische instrumenten om fysieke activiteit bij dit patiëntenprofiel te meten. Tot nu toe waren de meeste studies gebaseerd op vragenlijsten of interviews, wat de werkelijke impact van beweging op deze ziekte mogelijk heeft onderschat.

In dit verband pleiten de auteurs voor de betrokkenheid van sportprofessionals bij multidisciplinaire teams voor nauwkeurigere beoordelingen en een optimaal ontwerp van herstelprogramma's. "Dit zou een veiliger en realistischer bewegingsmanagement bij deze patiënten mogelijk maken", aldus Hugo Olmedillas, hoogleraar aan de afdeling Functionele Biologie.

Anorexia nervosa is een van de meest complexe eetstoornissen, met de grootste fysieke, psychische en sociale impact . Het treft vooral jonge vrouwen tussen de 15 en 19 jaar, hoewel de ziekte steeds vaker op jongere leeftijd wordt ontdekt. ​​Het is de psychische aandoening met het op één na hoogste sterftecijfer en een terugvalpercentage van meer dan 50%.

In het onderzoek van de Universiteit van Oviedo wordt voorgesteld om af te stappen van behandelmodellen die gebaseerd zijn op beperking van lichaamsbeweging en te kiezen voor innovatieve strategieën die het mogelijk maken om fysieke activiteiten op een aangepaste, veilige en gunstige manier te hervatten voor het herstelproces.