Bugün kemoterapimin 2. yıl dönümü - tedavi gerçekten böyle bir şey
Bu hafta bir hemşire beni "as" ve "tam bir efsane" olarak tanımladı. Bir doktor, 45 kür Folfox (tedavisi mümkün olmayan kanserimin yayılmasına karşı savaşmama ve ölümü uzak tutmama yardımcı olan kemoterapi rejimi) uygulayan herkes arasında en iyi görünen kişi olduğumu söyledi. Kemoterapinin uzun vadeli etkileri nedeniyle yüzüm kocaman pembe, osteoporoz, damarlarımla ilgili sorunlar ve diğer sorunlarım varken "en iyi" ifadesinin bir iltifat olduğundan emin değilim, ama bu günlerde alabileceğim her iltifatı kabul ediyorum. Ve bugün, ilk kemoterapi seansımın ikinci yıl dönümünü kutlarken, son iki yılda olan her şeye dönüp bakıyorum.
İlk kemoterapi seansımı hatırlıyorum; bana, kemoterapi ilaçlarından biri damarlarıma yavaşça damlarken boğazımın kapanıyormuş gibi hissedebileceğim ve nefes almakta zorlanabileceğim söylendi. Bir keresinde tedaviden sonra dışarıdan pizza sipariş edebilecek kadar iyi hissettiğimi ama 45 dakika sonra geldiğinde yiyemeyecek kadar hasta olduğumu hatırlıyorum. İlk tarama sonuçlarımı aldığımda ve vücudumun ve ilaçların kansere karşı ellerinden gelen her şekilde savaşmak için birleştiğini gördüklerinde yaşadığım sevinci hatırlıyorum. 2005'te gazeteci olarak ilk kez ön sayfamda yer almaktan bile daha iyi hissettirmişti.
Bildiğim kadarıyla asla bitmeyecek uzun ve zorlu bir mücadele, çünkü asıl sonu beni yerin altındaki bir çukura indirecek. Ama bundan önce tamamlamam gereken bir görev var.
Bana as olduğumu söyleyen hemşire, sağlığımın en önemli şey olduğunu söyledi. Yayından kaldırılan Jerry Springer Show'un konuğu gibi görünmek istemiyorum ama "ben aynı fikirde değilim".
Benim için en önemlisi, dünyada ufak da olsa bir etki yaratmış olmak. Böylece son nefesimi verdiğimde, yıllar önce ilk nefesimi verdiğimden daha iyi bir yerde olacağım.
Dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek sağlığımdan çok daha önemli. Yıllarca bunun neleri içereceğini ve bunu nasıl başarabileceğimi düşündüm. Ve hayatımın buna değip değmeyeceğini merak ettim.
Ve şimdi, her zaman yabancıların iyiliğine güvenen biri olarak, hedefime ulaşmak için bunu okuyan her birinizin desteğine ihtiyacım olduğunu biliyorum.
Bu durum ülke çapında olağan bir durum olmalı ancak ne yazık ki öyle değil ve NHS'ye , Hükümete ve hastanelere bunun kabul edilemez olduğu mesajını iletmenize ihtiyacımız var.
Kanser, çoğu insanın karşılaşacağı en zor şeydir ve en zor kısmı da zihinsel sağlık boyutudur - ister sabahın 3'ünde karamsar düşüncelere dalmak, ister arkadaşınızın nikah masasına yürüdüğünü göremeyeceğinizi fark etmek olsun. Ve en zor kısmı, çoğu insanın tek başına yüzleşeceği kısımdır.
Bunu değiştirmek için yardımınıza ihtiyacımız var. Dilekçeyi imzalayarak, tüm kanser hastalarının doğru desteğe sahip olmasını sağlamak için Hükümete baskı yapacaksınız. Ve dünyayı ilk nefesinizi aldığınızdan daha iyi bir yer haline getireceksiniz.
Daily Express
