Overmatige dorst en urineren kunnen symptomen van deze ziekte zijn.

Volgens de verklaring van het ziekenhuis worden symptomen zoals overmatige dorst en frequent urineren weliswaar vaak geassocieerd met diabetes, maar kunnen deze klachten ook worden veroorzaakt door andere ziekten, zoals diabetes insipidus. Deze zeldzame ziekte kan, onafhankelijk van de bloedsuikerspiegel, gevaarlijke gevolgen hebben bij hoge temperaturen.

Erol, wiens standpunten in de verklaring zijn opgenomen, merkte op dat de nieren bij diabetes insipidus geen water kunnen vasthouden. Hierdoor ervaren mensen intense dorst en moeten ze zeer vaak plassen, ondanks dat ze gedurende de dag liters water drinken.

Erol, verwijzend naar het feit dat de urineproductie van mensen meer dan 10 liter kan bedragen, zei: "Diabetes insipidus kan ook symptomen zoals vermoeidheid en zwakte veroorzaken. Symptomen zoals overmatige urineproductie, overmatig water drinken, ontwikkelingsachterstanden bij kinderen of bedplassen kunnen leiden tot ernstige uitdroging en zelfs levensbedreigende aandoeningen, vooral bij warm weer of wanneer er niet genoeg vocht wordt ingenomen."

Erol noemde de drie belangrijkste oorzaken van diabetes insipidus: centraal (neurogeen), nefrogene en psychogene. Volgens hem wordt het centrale type veroorzaakt door een onvoldoende productie van antidiuretisch hormoon in de hypothalamus of hypofyse in de hersenen. Het nefrogene type ontstaat doordat de nieren als gevolg van bepaalde medicijnen of genetische stoornissen niet op dit hormoon reageren.

Erol deelde de informatie: "In sommige gevallen zijn de ADH-productie en de nierreactie normaal. De persoon drinkt echter overmatig water om psychologische redenen en dit teveel aan vocht verhoogt op natuurlijke wijze de urineproductie. Het wordt vaak gezien bij psychiatrische aandoeningen, met name schizofrenie en obsessief-compulsieve stoornissen. Langdurig overmatig water drinken kan de ADH-afgifte onderdrukken en het beeld nog ingewikkelder maken."

-Diagnose en behandeling moeten zorgvuldig worden uitgevoerd.

Erol stelde dat methoden zoals het meten van het dagelijkse urinevolume, de urinedichtheid, het natriumgehalte in het bloed en, indien nodig, een dorsttest gebruikt kunnen worden voor de diagnose. Daarnaast zouden er na de diagnose nog geavanceerdere onderzoeken, zoals beeldvorming van de hersenen, uitgevoerd moeten worden om de onderliggende oorzaak te bepalen.

Erol onderstreepte dat het ADH-hormoon, dat bij centrale diabetes insipidus ontbreekt, vervangen kan worden door medicijnen die in de vorm van neusspray of tabletten worden toegediend, en merkte het volgende op:

Met behandeling verbetert de kwaliteit van leven van patiënten snel. Bij het nefrogene type kunnen behandeling van de onderliggende oorzaak, zoutbeperking en sommige diuretica nuttig zijn. De basisaanpak bij de behandeling van psychogene polydipsie is het corrigeren van het waterdrinkgedrag. Deze patiënten worden meestal samen met een psychiater gemonitord. Gedragstherapie, psycho-educatie en behandeling van onderliggende psychiatrische aandoeningen zoals schizofrenie en OCS zijn belangrijk. Plotselinge waterbeperking is riskant omdat het de natriumspiegel snel kan verhogen, en hydratatie moet zorgvuldig worden gepland.