Tangodansen is een innovatieve therapie in Argentinië tegen de symptomen van de ziekte van Parkinson

Zodra de tango begint te spelen, verdrijft Lidia Beltrán de ziekte van Parkinson die haar treft, omarmt haar therapeut en danst met nauwkeurige, vloeiende bewegingen mee met andere patiënten in een innovatieve behandeling die wordt gepromoot door een openbaar ziekenhuis in Buenos Aires.

Bijna 200 patiënten hebben 15 jaar lang deelgenomen aan tangoworkshops die het Ramos Mejía-ziekenhuis organiseerde. Tijdens deze workshops werd het effect ervan op de progressie van de symptomen van de ongeneeslijke neurodegeneratieve ziekte bestudeerd en werden revalidatiehulpmiddelen aangereikt, zo legde het team van neurologen dat verantwoordelijk is voor het project uit aan AFP.

+ Kunnen antidepressiva helpen bij de bestrijding van chronische pijn?

"Een van de grootste problemen van de ziekte is een verstoorde gang, en tango, een dans waarbij je loopt, richt zich op het stoppen en starten van passen en op strategieën om over de dansvloer te lopen", legt neuroloog Nélida Garretto uit, een van de projectcoördinatoren.

Naast onderzoek is het doel dat patiënten strategieën leren om hun kwaliteit van leven te verbeteren.

De resultaten zijn bemoedigend. Veel mensen vinden manieren om symptomen te verlichten, zoals de motorische blokkade in de voeten waardoor ze 'bevriezen' tijdens het lopen, merkte neuroloog Tomoko Arakaki op.

"Een patiënt vertelde ons dat ze, wanneer ze 'bevroren' raakt, probeert de 'acht' te doen – een van de klassieke tangopassen – met haar voeten, en dat helpt haar om uit de bevriezing te komen," zei hij. Tango helpt bij het creëren van een "zintuiglijk pad" dat hen helpt lopen, voegde hij eraan toe.

We weten dat Parkinson farmacologische behandelingen vereist. Tango wordt gebruikt om motorische vaardigheden te revalideren. Met muziek is het mogelijk om complexe situaties te overwinnen.

Op 66-jarige leeftijd had Beltrán, bij wie twee jaar geleden de diagnose was gesteld, nog nooit tango gedanst en begon ze op medisch advies aan de workshop. "Als ik de progressie wil stoppen, moet ik dat doen; ik moet het leven dansen," zei ze.

Naast trillingen, evenwichtsstoornissen, stijfheid en een onduidelijke stem leidt de ziekte van Parkinson vaak tot sociaal isolement en depressie. De workshop is een stimulans om dit te voorkomen.

Beltrán vertelde dat dit haar stabiliteit en humeur verbeterde. "Morgen voel ik me zeker beter, want ik heb vandaag tango gedanst," zei ze.

Dinsdag Geluk

Elke patiënt danst met een gezond persoon, begeleid door therapeut-dansers zoals Manuco Firmani, een gerenommeerd tangodanser die sinds 2011 meedanst op het podium van dit project.

Emilia, 86, wil haar achternaam liever niet prijsgeven, omdat ze tegen de zin van haar zoon naar de salon gaat. Die klaagt over de twee uur durende busreis die ze moet maken om bij de salon in het centrum van Buenos Aires te komen.

“Voor mij is dit de vreugde van elke dinsdag”, zegt deze gepensioneerde leraar met een heel zachte stem, met een fragiel en gebogen lichaam, voor wie de tango herinneringen aan de jeugd oproept.

De workshop werd tot december gehouden in een zaal in het ziekenhuis en is in voorbereiding op de volgende editie.

"Elk jaar voeren we specifieke beoordelingen uit om de voordelen van tango te analyseren", aldus neuroloog Sergio Rodríguez. "We meten verbeteringen in cognitie, motoriek, looppatroon en evenwicht", somde hij op.

Gelijktijdige berichten

Volgens experts in de traditionele dans van de Rio de la Plata is het geheim van tango lopen. Maar dat is niet het enige dat het een effectief hulpmiddel maakt bij de revalidatie van Parkinson.

Het is belangrijk om een ​​ritme te volgen, in een bepaalde richting te dansen en te interpreteren wat je partner je vraagt ​​om te doen.

"Er zijn veel gelijktijdige berichten die opgelost moeten worden, wat erg positief is bij deze ziekte, terwijl de moeilijkheid vaak ligt in het oplossen van gelijktijdige problemen", aldus Garretto.

Aan het einde van de les applaudisseert iedereen en “hangt er een sfeer van tevredenheid” aldus danstherapeute Laura Segade.

“Wie kan immers iets wegnemen wat al gedanst is?”, vraagt ​​hij zich af.