'Door de menopauze ben ik mijn naam vergeten'

"Ik geloofde niet dat het gewoon de menopauze kon zijn. Ik dacht dat het een hersentumor of dementie moest zijn."

Het leven van Kirsty Dixon veranderde van de ene op de andere dag toen ze op 49-jarige leeftijd last kreeg van hevige hersenmist.

Kirsty uit York zat op een dag op haar werk naar haar scherm te staren, toen ze zich plotseling niet meer kon herinneren wat ze aan het doen was.

"Ik vroeg mezelf af: 'Wat is mijn naam?', maar ik kon me mijn eigen naam niet eens herinneren.

"Ik werd gek, ik dacht dat het aan mij lag."

De problemen bleven bestaan ​​toen ze hulp zocht.

"Ik dacht, waarom luisteren mensen niet naar mij?

"Er is iets heel ernstigs aan de hand, maar niemand wil naar me luisteren."

Kirsty kreeg van een dokter te horen dat wat zij had meegemaakt, onderdeel was van de menopauze.

Geschat wordt dat één op de drie vrouwen in het Verenigd Koninkrijk op enig moment in de overgang zit .

Kirsty, adviseur leren en ontwikkeling aan de Universiteit van York, zet zich in om meer bewustzijn te creëren over de minder bekende symptomen en de enorme impact die ze kunnen hebben op het leven van mensen.

"Voor de menopauze was ik altijd een heel vrolijk persoon, heel sociaal en een beetje ondeugend", zei ze.

"Toen kwam de menopauze en dat zorgde voor een grote donderwolk boven mijn hoofd.

"Ik was mezelf kwijt. Het aantal keren dat mijn man zei 'Ik wil mijn Kirsty terug' terwijl hij me knuffelde, en ik barstte in tranen uit."

Kirsty vocht er de daaropvolgende vier jaar tegen, omdat ze niet kon geloven dat dit symptomen van de menopauze waren.

Tijdens de lockdown deed Kirsty voor haar werk onderzoek naar de menopauze.

Ze stuitte op een artikel van iemand die dezelfde symptomen had ervaren als zij.

"Toen besefte ik dat wat ik meemaakte volkomen normaal was. Ik moest het begrijpen en weten wat ik kon doen om mezelf te helpen," zei ze.

"Ik ging van een constante wolk waarin ik me nutteloos voelde naar het daadwerkelijk bezitten van mijn eigen reis."

Kirsty is inmiddels 58 jaar en runt twee ondersteuningsgroepen voor vrouwen die in de overgang zitten, waaronder een natuurwandelgroep rond York en een pop-upcafé in Acomb.

Ze zijn non-profit en iedereen is welkom, ongeacht leeftijd of geslacht.

Ze hoopt dat de groepen meer mensen zullen stimuleren om te praten over de minder bekende symptomen.

"Als je zoiets meemaakt, kun je je zo eenzaam voelen," zei ze.

"Je hebt het gevoel dat je de enige bent, en je denkt dat je gek wordt.

"Een van de belangrijkste dingen die ik tegen mensen zeg, is: zorg dat je een ondersteunend netwerk om je heen hebt. Denk aan familie, vrienden en groepen zoals deze."

Sarah Mortimer, 54, is al sinds de oprichting in 2022 lid van de groep.

Tijdens haar menopauze kreeg ze last van een ongewone klacht: het brandende mondsyndroom, dat ze zelf had vastgesteld. Hierbij ontstonden er blaren in de mond die een branderig gevoel gaven.

"Het kan erg isolerend zijn, dus het is geweldig om dit soort groepen te vinden," zei ze.

"Het maakt een groot verschil als je weet dat andere mensen dezelfde ellende meemaken als jij.

"Het is die kracht van aantallen, en er zit kracht in de kracht van het praten over de menopauze."

De groep is gevestigd in York, maar mensen komen van heinde en verre, zoals uit Leeds, Sheffield en Beverley, om aanwezig te zijn.

Volgens Kirsty benadrukt het een voortdurend probleem: er is meer ondersteuning nodig voor mensen die in de overgang zitten.

"Niemand anders runde een menopauzecafé in York, dus er ontbrak duidelijk iets."

Ze pleit voor meer van dit soort groepen, zodat mensen niet zo ver hoeven te reizen om de steun te krijgen die ze nodig hebben.

"Wat ik nu wil zeggen, is dat ik als vrouw na de menopauze de meest zelfverzekerde, sterkste en meest creatieve persoon ben.

"Als iemand tegen mij zou zeggen dat ik mijn leven weer kan oppakken, zonder de menopauze, zou ik nee zeggen. Het is namelijk wat mij gevormd heeft tot de persoon die ik nu ben.

"Als ik dát overleef, kan ik alles aan."