Herkes Pedro Pascal'ın 'çekici kız kaygısı'ndan bahsediyor... ama bunun arkasında gerçek bir bilimsel gerçek var mı?

Pedro Pascal son zamanlarda her yerde.

The Last of Us ve Materialists gibi televizyon ve sinemanın en büyük projelerinde başrol oynayan 50 yaşındaki aktör, bu yıl viral anlar yaşadı.

Şimdi, Fantastic Four: First Steps filminde Reed Richards karakterini canlandıracak olan Pascal, hayranlarının 'çekici kız kaygısı' olarak adlandırdığı bir durumla bir kez daha viral oldu.

Pascal, 2023 yılında verdiği bir röportajda The Last of Us'taki rol arkadaşı Bella Ramsey'e, kırmızı halılar ve basın turları gibi yüksek stresli anlarda kaygısını yönetmesine yardımcı olması için elini göğsüne koyduğunu veya kendisine yakın birine ulaştığını söylemişti.

Ancak sosyal medya kullanıcıları son zamanlarda Vanessa Kirby gibi kadın oyuncularla birlikte rol aldığı sözde başa çıkma mekanizmasını 'ürkütücü' olarak nitelendirdi .

Ancak DailyMail.com'a konuşan psikologlar, kişinin kendisiyle veya başka biriyle fiziksel temas kurmasının, ABD'li yetişkinlerin neredeyse beşte birini etkileyen kaygı bozukluklarıyla başa çıkmanın 'en güçlü ve doğal yollarından biri' olduğunu söyledi.

Sevdiklerine sarılmanın veya elini tutmanın, sosyal bağların oluşmasına yardımcı olan ve vücudun stres tepkisini azaltan 'kucaklaşma hormonları'nı salgıladığını açıkladılar.

Göğsünüze elinizi koymanız bile stres hormonlarının salınımını durdurur ve vagus sinirini uyararak vücuda rahatlama zamanı geldiğini bildirir.

Ve kaygı bozukluğu çekenler için sarılmak ilaç ve terapinin yerini tutmasa da, dokunma kaygı ataklarının başlamadan önce önlenmesine yardımcı olabilir.

Kartal gözlü hayranlar ve eleştirmenler, Pascal'ın birkaç kez hassas davrandığına dikkat çekti. Son röportajlarından birinde, Kirby ile el ele tutuşurken, sarılırken ve hatta Fantastik Dörtlü: İlk Adımlar'ın basın turu sırasında birbirlerinin yüzlerine dokunurken görüntülendiler.

Ve bu ayın başlarında kırmızı halıda Pascal, Kirby'nin hamile karnında elini tutarken görüldü.

Görünüşler eleştirilere yol açtı. Bir X kullanıcısı bir tweet'te şöyle tepki gösterdi: "Pedro Pascal'ın erkek iş arkadaşlarının yanında neden hiç 'endişe' duymadığını merak ediyorum."

Devamını oku

Öte yandan, hayranlarından biri onu savundu ve şöyle yazdı: 'Sanırım Pedro Pascal'a yöneltilen öfkenin çoğu, erkeklerin rızanın ne olduğunu bilmemesinden kaynaklanıyor.'

DailyMail.com yorum almak için Pascal'ın temsilcilerine ulaştı.

Ohio'daki Cleveland Kliniği'nde klinik psikolog olarak görev yapan Dr. Susan Albers, DailyMail.com'a şunları söyledi: 'Dokunma, kaygıyı yatıştırmanın en güçlü ve doğal yollarından biridir ve sarılmaktan, el ele tutuşmaya, hatta elinizi kalbinizin üzerine koymaya kadar her şeyi içerebilir.'

'Anahtar bileşenin' oksitosin olduğunu, oksitosin hormonunun 'aşk hormonu' veya 'kucaklaşma hormonu' olarak da bilinen bir hormon ve nörotransmitter olduğunu açıkladı.

Bu, doğum ve emzirme sırasında, aynı zamanda fiziksel sosyal etkileşimler sırasında güven duygusu oluşturmak için beynin hormon kontrol merkezi olan hipotalamus tarafından salgılanır.

Dr. Albers şöyle diyor: 'Serbest bırakıldığında kendimizi güvende hissetmemizi sağlıyor. Sadece diğer insanlara değil, aynı zamanda vücudumuza da bağlı ve topraklanmış hissetmemizi sağlıyor.'

Birçok insan için bu güvenlik duygusu, bebeklerin en iyi şekilde ebeveynlerinin onları tutması, sallaması veya sırtını sıvazlamasıyla sakinleştirildiği bebeklik dönemine kadar uzanır.

Dr. Albers, "Bu kalıplar erken dönemde sinir sisteminizi düzenliyor ve yetişkin olduğumuzda bu sakinleştirici yolları hatırlıyoruz ve bunlar aktive edilebiliyor." diye açıklıyor.

Psikolog Harry Harlow'un 1950'li ve 1960'lı yıllarda maymunlar üzerinde yaptığı deneylere dikkat çekerek, bu deneylerde bebek maymunların annelerinden alınıp laboratuvarlarda büyütüldüğünü söyledi.

Araştırmacılar, birçoğunun bez bebek bezlerine sarıldığını ve bunun annelerinin dokunuşuyla sağlanabilecek rahatlığı sağladığını düşünüyor.

Ancak bir kaygı atağının durdurulması her zaman başka bir kişiye ihtiyaç duymayabilir.

Los Angeles'taki Wetter Psikolojik Hizmetleri'nde klinik psikolog olarak çalışan Dr. Michael Wetter, DailyMail.com'a şunları söyledi: 'Kendi göğsüne dokunmak, özellikle yavaş ve bilinçli bir şekilde, duygusal bir dokunuş biçimi olabilir; güvenlik ve topraklanmışlık duygularını destekleyen, kendini sakinleştiren bir harekettir.'

Kendi kendine dokunma, sindirim, kalp atış hızı ve bağışıklık sistemi gibi hayati fonksiyonları kontrol eden vücudun parasempatik sinir sisteminin bir parçası olan vagus sinirini uyarır.

Vagus siniri uyarıldığında, stres sırasında salgılanan ve vücudu 'savaş ya da kaç' moduna sokan bir hormon olan kortizolün salınımı yavaşlar. Bu da rahatlamayı ve stresten kurtulmayı destekler.

Dr. Wetter, "Esasen beyne 'İyiyim. Buradayım. Güvendeyim' sinyali gönderiyor. Bu içsel ipucu, kaygılı düşünce sarmalını kesintiye uğratabilir ve kişinin şimdiki ana yeniden bağlanmasına yardımcı olabilir." diye açıklıyor.

New York'ta psikoterapist olan Erica Schwartzberg, DailyMail.com'a yaptığı açıklamada, parasempatik sinir sistemi tepkisinin yavaş nefes almayla birlikte 'kucakta tutulmanın rahatlatıcı hissini taklit ettiğini ve özellikle aşırı uyarılmış veya kontrolden çıkmış hisseden kaygılı kişiler için etkili olabileceğini' söyledi.

İngiltere'deki Eulas Clinics'te danışman psikiyatrist olan Dr. Pamela Walters, DailyMail.com'a yaptığı açıklamada, kaygı yaşayan kişilerin fiziksel yan etkiler de yaşayabileceğini söyledi.

'Her şey zihinde değil; vücutta da var' dedi.

Oksitosin salınımı ve kortizolün yavaşlaması kan basıncını düşürdüğü, kalp atış hızını azalttığı ve sindirim sistemini sakinleştirdiği gösterilmiştir.

Psikiyatrist Dr. Carole Lieberman, birinin omzunuza dokunması gibi küçük jestlerin yanı sıra belirli hareketlere de işaret ediyor.

DailyMail.com'a, kollarınızı göğsünüzde çaprazlayıp omuzlarınıza veya üst kollarınıza vurarak yavaşça nefes alıp vermeyi içeren kelebek sarılmasını önerdi.

Dr. Lieberman ayrıca, yere daha yakın hissetmenize yardımcı olmak için 'birinin ayaklarını ayaklarınızın üzerine koyması' olarak adlandırılan topraklanmaya da dikkat çekti.

Kaygı atağı sırasında tutunacak bir arkadaşı veya sevdiği biri olmayanlar için kendi kendine dokunma etkili olabilirken, Dr. Albers ayrıca fiziksel teması simüle eden ağırlıklı battaniyelere veya doldurulmuş hayvanlara da dikkat çekiyor.

Dr. Wetter, bu web sitesinde, el ele tutuşabileceğiniz başka biri olsun ya da kendi kendinizi rahatlatmayı tercih edin, dokunmanın ünlü bir aktör olmasanız bile çoğu durumda uygulanabileceğini söyledi.

Şöyle dedi: 'Birçok insan için, ister kamera karşısında performans sergiliyor olsunlar, ister bir toplantı odasında oturuyor olsunlar, isterse sadece zor bir günü atlatmaya çalışıyor olsunlar, bu küçük, kasıtlı fiziksel hareketler kaygıyı yönetmenin şaşırtıcı derecede etkili bir yolu olabilir.'