Anoreksiya, bulimia, aşırı yeme: Sandra Steiner Roth, yeme bozuklukları hakkında değerli bilgiler sunuyor

Bayan Steiner Roth, yeme bozukluğu olan insanlara "bir parça ekmeğin tekrar bir parça ekmek olmasını" sağlayacak şekilde yardım ediyorsunuz. Bununla ne demek istiyorsunuz?

Beslenmenin simgesi olan bir parça ekmek, artık bu durumdaki kişiler için sadece yiyecek değil. Onu yanlış bir şey yeme korkularıyla, kilo almamak için aşırı yememe dürtüleriyle veya yeme davranışları üzerindeki kontrol kaybıyla ilişkilendiriyorlar. Bir parça ekmek besleyici olmalı, ancak yeme bozukluğu olan kişiler için bu, çözülmemiş zorlukların ve çatışmaların bir yan gösterisi haline geliyor.

Sandra Steiner Roth, 2007'den beri Bern'de yeme bozukluğu olan kişilere danışmanlık hizmeti veriyor. Şu anda "Ekmek Parçası Tekrar Ekmek Parçasıdır" adlı yeni bir kitap yazdı.

Kaynak: Franziska Rothenbuehler

Yani yemek yemenin artık keyifle hiçbir ilgisi yok; bu, etkilenenler için zor olmalı.

Evet. Etkilenen kişiler genellikle duygularıyla baş başa kalırlar. Yeme bozukluklarından utanırlar ve kimseye güvenemeyeceklerini düşünürler. Bazıları ise bir sorunları olduğunu kabul etmek istemez ve tıkınırcasına yemelerini veya yedikten sonra kusmalarını önemsemezler. Ancak, yeme bozuklukları olduğunu kabul etmezlerse, bunun ciddi sonuçları olabilir.

Sağlık, esenlik ve tüm aile için rehber - her iki haftada bir perşembe.

E-bültene abone olarak reklam sözleşmesini kabul ediyorum.

Yeme bozukluklarının ne gibi sonuçları olabilir?

Yoğun utanç, etkilenen kişilerin kendilerini başkalarından soyutlamasına yol açar. Bu durum, duygusal ve sosyal gelişimsel gecikmelere neden olabilir: Yaşıtlarıyla keyifli bir şeyler yapmak veya romantik ilişkiler kurmak gibi, kendi yaşlarındaki diğerlerinin sahip olduğu yeterli deneyimi edinemezler. Uzun vadeli fiziksel sonuçlar da tehlikeli olabilir: Yetersiz beslenme ve hormon eksikliği nedeniyle,

Anoreksiya, bulimia ve aşırı yeme bozukluğu olan kişilerin yiyeceklerle daha sağlıklı bir ilişki kurmalarına yardımcı olmak istiyorsunuz. Desteğiniz yeme bozukluğuna göre nasıl farklılık gösteriyor?

Anoreksiya, öncelikle kilo almak ve bununla ilişkili korkulara katlanmakla ilgilidir; özellikle de şişmanlama korkusuyla. Etkilenen kişilerle kilo hedefleri ve beslenme planları geliştirmeleri için çalışıyorum. Korkularıyla başa çıkmalarına yardımcı olabilecek kişileri belirlemelerine yardımcı oluyorum. Bulimia ve tıkınırcasına yeme, yeme kontrolünü ele almak ve tıkınırcasına yemeyi önlemekle ilgilidir. Etkilenen kişilerin daha sonra, günde üç dengeli öğün gibi normal beslenme alışkanlıkları edinmeleri gerekir. Yeme bozukluğunun türü ne olursa olsun, terapide yeme bozukluğunun ardında yatan zor sorunları ve çözülmemiş çatışmaları tartışmak önemlidir.

Yeme bozukluklarında hangi zor konular ve çözülmemiş çatışmalar tipiktir?

Bir danışanım, sürekli "şişman, aptal ve depresif" hissettiği için aşırı yeme bozukluğundan muzdaripti ve okulda zorbalığa maruz kalıyordu. Bu üç "D"yi, kendi deyimiyle, "zayıf, dinamik ve disiplinli" olarak değiştirmeye kararlıydı. Kendisinden beklediği mükemmeliyetçilik beklentileri giderek arttı ve çoğu zaman gerçekçi olmaktan çıktı: Çok fazla egzersiz yapıp kendini aç bıraktığı günler oluyordu. Bazen de aşırı yediği günler oluyordu. Özgüveni çok düşüktü. Düşük özgüven ve mükemmeliyetçilik, yeme bozukluğu olan kişilerin karakteristik özellikleridir. Kendilerini başkalarıyla karşılaştırırlar ve bu da çoğunlukla kendi dezavantajlarına yol açar. Ve bu durum büyük bir acıya neden olur.

Kendimizi sürekli başkalarıyla karşılaştırıp mükemmeliyetçiliğe odaklandığımızda, aklımıza hemen sosyal medya geliyor: Sözde mükemmel hayatlar süren atletik ve ince modellerle dolu. Peki Instagram gibi sosyal ağların yeme bozukluklarında rolü nedir?

Bunları bir sebep olarak görmüyorum, ancak yeme bozukluklarına katkıda bulunabilecek önemli bir faktör. Sosyal medya genellikle kendinizi mümkün olduğunca iyi sunmakla ilgilidir. Vücudunuz ince ve atletik görünmelidir. Sorun şu ki, platformlar gerçeği yansıtmıyor: herkes mutlu, formda ve meşgul görünüyor, ki bu herkes için her zaman gerçek olmayabilir. Ancak, düşük öz saygıya sahip kişiler genellikle ikisi arasında ayrım yapmakta zorlanır ve bu ideal imaja uymak isterler. Kendilerini sosyal medyada diğer insanlarla karşılaştırmak, etkilenen kişilerin kendilerini daha da kötü ve değersiz hissetmelerine neden olabilir. Bu da onları her şeyi olabildiğince mükemmel yapmak için daha da fazla çabalamaya yönlendirir.

Peki sosyal medya etkilenenler için iyi değil mi?

En azından, birçok kişi için büyük bir sıkıntıya neden oluyor. Örneğin, etkilenenler atletik bir kadın gördüklerinde, "Bu kadar formda olması ve bu kadar iyi yüzebilmesi harika," diye düşünmüyorlar; bunun yerine, "Ben de bunu yapabilmeliyim, yoksa yeterince iyi değilim," diye düşünüyorlar. Kendinizi sürekli başkalarıyla karşılaştırmak zararlıdır. Bu gereksizdir, çünkü her insan benzersiz ve bireyseldir. Bu yüzden yeme bozukluğu olan kişilere genellikle bir süreliğine sosyal medyadan uzak durmalarını tavsiye ediyorum. Çoğu kişi bunu yaptığında büyük bir rahatlama yaşıyor.

Yeme bozuklukları uzun zamandır bir kadın sorunu olarak görülüyordu. Ancak siz aynı zamanda birçok erkekle de çalışıyorsunuz. Deneyimlerinize göre, yeme bozukluğu olan erkeklerin oranı arttı mı?

Evet. Başlıca hedefleri genellikle fit bir vücuda sahip olmaktır; karın kasları, kaslar ve tek bir gram yağ bile yok. Bunu başarmak için kendilerini aç bırakır ve aşırı egzersiz yaparlar. Yeme bozukluklarına neden olan ve onları sürdüren sebepler arasında cinsiyetler arasında çok az fark olduğunu söyleyebilirim. Erkekler için de durum genellikle düşük öz saygı ve mükemmeliyetçilikle ilgilidir. Bu nedenle, kendilerini daha iyi hissetmek için bedenlerini değiştirmek isterler.

Peki bu bedeni optimize etme isteği nereden geliyor?

Toplumumuz performans odaklıdır: Çekici, zayıf ve dışa dönük olanlar genellikle iş piyasasında daha fazla şansa ve sosyal hayatta daha başarılı olmaya sahiptir. Aile ve akrabalar da görünüşe ve performansa büyük önem verirse, bu ideal içselleştirilir ve büyük bir başarısızlık korkusuna yol açabilir. Etkilenenler ise performans, konformist davranış ve çekici görünüm yoluyla sevgi ve takdir kazanmaya çalışırlar.

Sanırım yeme bozuklukları söz konusu olduğunda ebeveynlerin çocuklarının dış görünüşüne dikkat etmesi iyi bir fikir değil?

Haklısın. Odak noktası yalnızca görünüş olduğunda, arkalarındaki kişi neredeyse hiç görülmez veya algılanmaz. Bu yüzden ebeveynlere, çocuklarını birey olarak ciddiye almalarını ve mümkün olduğunca kızlarının veya oğullarının fiziksel görünümü hakkında yorum yapmaktan veya yargılamaktan kaçınmalarını tavsiye ediyorum.

Sandra Steiner Roth: “Ekmek parçası yine ekmek parçasıdır,” Hogrefe Verlag, 30 avro, 11 Mart 2024'ten itibaren satışta.

Kaynak: Hogrefe

Örneğin, ebeveynler veya eşler, kendilerine yakın kişilerde sağlıksız beslenme alışkanlıkları fark ettiklerinde ne yapabilirler?

Bakışlarınızı kaçırmayın ve mutlaka konuşun. Belirli gözlemlerinizi birinci ağızdan mesajlarda paylaşmak en iyisidir: Örneğin, "Hiç ekmek yemediğinizi fark ettim ve bu beni endişelendiriyor," gibi. Etkilenenleri ciddiye alın, onları dinleyin ve yargılamaktan kaçının. Etkilenenleri profesyonel yardım almaya teşvik edin ve bir uzman bulmaları için destek sunun. Aile üyelerinin hastalık hakkında bilgi edinmeleri ve yeme bozukluklarının dinamiklerini daha iyi anlamak için konuyla ilgili kitaplar okumaları da faydalı olabilir. Etkilenenlerin durumlarını ciddiye almaları ve profesyonel yardım almaları önemlidir; çünkü yeme bozuklukları nadiren tek başına tedavi edilebilir.

Etkilenenlerin ilk temas noktaları nerelerdir?

Genellikle insanlar, yeme bozuklukları konusunda deneyimli profesyonellerden terapötik yardıma ihtiyaç duyarlar. Bu zordur çünkü genellikle çok az terapi merkezi vardır. Danışmanlık merkezleri de yardım sunabilir ve beslenme danışmanlığı da faydalı olabilir. Aile hekiminiz, fiziksel sorunlar için ilk başvuru noktasıdır. Kadınlar adet görmeme sorunu yaşarsa, bir jinekoloğa başvurmalıdırlar.

Diğer şeylerin yanı sıra, etkilenenler için grup programları da sunuyorsunuz. Bu, onların diğer etkilenen bireylerle temas kurmalarına nasıl yardımcı oluyor?

Özellikle sosyal çevreleri onları yeterince anlamadığında veya ciddiye almadığında, kendilerini anlaşılmış ve sorunlarıyla daha az yalnız hissediyorlar. Gruptaki diğerlerinin de benzer sorunları var, bu da rahatlamalarına ve öz farkındalıklarının artmasına yol açıyor. Etkilenenlerin tedavilerinin başında bir tartışma grubuna katılmalarını önermem, çünkü bu, bunaltıcı duygulara yol açabilir. Başkalarının hikayeleriyle yüzleşmeden önce, önce kendileriyle birebir görüşmeleri daha faydalıdır.

Yeme bozukluğundan çıkış yolu bulmak ne kadar zordur?

Genel olarak, bir kişi yeme bozukluğuna ne kadar uzun süredir sahipse, üstesinden gelmesi de o kadar uzun sürer. Her halükarda, bu uzun bir yoldur ve etkilenenler için kaygı vericidir. Aksilikler iyileşme sürecinin bir parçasıdır ve sabır gerektirir.

İnsanlar tedavi sırasında bedenlerini tekrar nasıl sevebilirler ve bir parça ekmeği tekrar bir parça ekmek olarak nasıl görebilirler?

Korkularına rağmen yeme alışkanlıklarını kademeli olarak değiştirerek öz yeterliliklerini deneyimlemeleri önemlidir; bu, öz sevgi ve öz değer duygularını güçlendirir. Bir diğer önemli husus da kabullenmedir. Bir danışanım bana bir keresinde elf gibi görünmek istediğini söylemişti. Bu idealden vazgeçip kendini olduğu gibi kabul etmeyi öğrenmek onun için acı vericiydi. Ve hayatın diğer yönleri ön plana çıktığında, ekmek parçası orijinal anlamını geri kazanır.

Siz veya tanıdığınız biri bu durumdan etkileniyor mu? Yeme bozuklukları hakkında faydalı bilgiler için buraya tıklayın:

• Federal Sağlık Eğitimi Merkezi (BZgA) burada yeme bozukluklarının danışmanlığı ve tedavisi hakkında bilgi sağlar.
• Yeme bozukluğunun belirtileri nelerdir? Etkilenirsem ne yapabilirim? Federal Sağlık Bakanlığı, yeme bozuklukları hakkında burada bilgi sunmaktadır.

Bu metin 11 Ağustos 2025 tarihinde güncellenmiştir.