Sąd Najwyższy ogłosił swoją decyzję: Ci, którzy namawiają do przemocy wobec pracowników służby zdrowia, mają kłopoty

Ósma Izba Karna Sądu Najwyższego zatwierdziła karę grzywny w wysokości 3000 lirów nałożoną na osobę, która zamieszczała w mediach społecznościowych komentarze zachęcające do przemocy wobec pracowników służby zdrowia, za „publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa”.

Zgodnie z decyzją departamentu, FF, który mieszka w Kahramanmaraş, skomentował wpis na swoim koncie w mediach społecznościowych: „Wciąż biją ludzi w szpitalach, większość z nich jest zupełnie pozbawiona charakteru”.

FF, który został pozwany przez Prokuraturę Generalną Kahramanmaraş na podstawie skargi, został skazany na karę grzywny w wysokości 3 tysięcy lir przez Sąd Karny Pierwszej Instancji Kahramanmaraş V za „publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa”.

Oskarżony, który twierdził, że nie działał z zamiarem popełnienia przestępstwa, odwołał się od decyzji sądu lokalnego. III Izba Karna Sądu Okręgowego Gaziantep uznała wyrok za zgodny z prawem i postanowiła oddalić apelację co do istoty.

Po apelacji oskarżonego F.F. sprawa trafiła do Sądu Najwyższego.

Ósma Izba Karna Sądu Kasacyjnego ustaliła, że komentarz ten został złożony „za pośrednictwem prasy” i że był to powód do zaostrzenia wyroku, ale nie uznała go za powód do uchylenia wyroku z uwagi na brak „negatywnego odwołania”. Izba zatwierdziła wyrok wydany przez sąd lokalny, z wyjątkiem tej kwestii.

W decyzji Izby stwierdzono: „Ponieważ zrozumiano, że przestępstwo i sankcje, które pasowały do stanowiska oskarżonego zachęcającego do przemocy wobec pracowników służby zdrowia, zostały prawidłowo ustalone, wniosek apelacyjny oskarżonego nie został uznany za uzasadniony, a w decyzji wydanej przez sąd okręgowy nie stwierdzono żadnej niezgodności z prawem, poza krytykowaną kwestią. Ponieważ w wyniku przeglądu apelacyjnego nie stwierdzono żadnej niezgodności z prawem, jednogłośnie postanowiono odrzucić wniosek apelacyjny i zatwierdzić wyrok zgodnie z powiadomieniem zgodnie z artykułem 302/1 ustawy nr 5271”.