4542 zł na urządzenia domowe. Bez orzeczenia: 2272 zł

• Prawo do dodatku przysługuje osobom, które spędziły w pieczy zastępczej co najmniej rok lub trzy lata, w zależności od formy opieki
• Środki z dodatku można przeznaczyć na cele takie jak materiały do remontu i wyposażenia mieszkania, niezbędne urządzenia domowe, pomoce naukowe czy sprzęt do podjęcia zatrudnienia
• Kluczowym warunkiem uzyskania wsparcia jest złożenie wniosku i posiadanie zatwierdzonego Indywidualnego Programu Usamodzielnienia
• Prawo do świadczenia nie zanika, jeśli wniosek złożono przed ukończeniem 26. roku życia, nawet jeśli decyzja zapadła później

Osoby usamodzielniane, opuszczające system pieczy zastępczej w Polsce, mogą w 2025 roku ubiegać się o dodatek na zagospodarowanie, który regulują Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz obwieszczenie ministra rodziny, pracy i polityki społecznej. Dodatek ten jest świadczeniem jednorazowym. Jego wysokość różnicuje się w zależności od statusu beneficjenta: osoby z orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności mogą otrzymać kwotę nie niższą niż 4542 zł, natomiast osoby bez orzeczonej niepełnosprawności - nie niższą niż 2272 zł. Należy pamiętać, że podane kwoty to minimalne wysokości, a rady powiatu mogą je podwyższyć, biorąc pod uwagę możliwości finansowe powiatu i indywidualną sytuację osoby. Pomoc przysługuje nie później niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 26. roku życia.

Uprawnienie do tej pomocy posiadają osoby, które przebywały w pieczy zastępczej przez określony czas: co najmniej 3 lata w przypadku opuszczania rodziny zastępczej spokrewnionej, lub co najmniej rok, jeśli opuszczały rodzinę zastępczą niezawodową, zawodową, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub regionalną placówkę opiekuńczo-terapeutyczną. Środki z dodatku na zagospodarowanie mogą być przeznaczone na różnorodne cele, takie jak materiały do remontu i wyposażenia mieszkania, niezbędne urządzenia domowe, pomoce naukowe, sprzęt rehabilitacyjny czy sprzęt do podjęcia zatrudnienia.

Głównym warunkiem przyznania pomocy jest złożenie wniosku oraz posiadanie zatwierdzonego Indywidualnego Programu Usamodzielnienia. IPU jest dokumentem opracowywanym wspólnie przez osobę usamodzielnianą i jej opiekuna usamodzielnienia co najmniej miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności, a następnie zatwierdzanym przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie. Program ten szczegółowo określa zakres współdziałania z opiekunem oraz sposób uzyskania wykształcenia, kwalifikacji zawodowych, odpowiednich warunków mieszkaniowych i zatrudnienia. Opiekunem usamodzielnienia może być m.in. osoba tworząca rodzinę zastępczą, koordynator pieczy zastępczej, pracownik socjalny, wychowawca placówki opiekuńczej lub inna osoba wskazana przez beneficjenta i zaakceptowana przez kierownika PCPR.

W praktyce zdarzają się sytuacje, w których osoba usamodzielniana ukończy 26 lat po złożeniu wniosku o pomoc, lecz przed wydaniem decyzji. W stanowisku Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu podkreślono, że obywatel nie może ponosić negatywnych konsekwencji wynikających z czasu trwania postępowania administracyjnego. Oznacza to, że sam fakt przekroczenia 26. roku życia w trakcie rozpatrywania wniosku złożonego przed tym terminem nie może automatycznie skutkować odmową przyznania świadczenia - jest to zgodne z zasadami demokratycznego państwa prawa i sprawiedliwości społecznej.

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.