Dostawcy usług opiekuńczych twierdzą, że represje wobec pracowników zagranicznych są „krótkowzroczne”

Dostawcy usług opiekuńczych twierdzą, że rząd odbiera im „koło ratunkowe” w postaci rekrutacji za granicą, nie rozwiązując jednocześnie problemów, które utrudniają rekrutację personelu w Wielkiej Brytanii.

Premier Sir Keir Starmer ogłosił w poniedziałek szeroko zakrojone reformy dotyczące imigracji, obejmujące m.in. plany zakończenia rekrutacji pracowników opieki społecznej z zagranicy.

Mimo że zatrudnienie personelu pochodziło z innych krajów, oficjalne szacunki wskazują, że w ubiegłym roku w Anglii było 131 000 wakatów w opiece społecznej.

Firmy opiekuńcze twierdzą, że niektóre usługi będą miały trudności z przetrwaniem bez pracowników z zagranicy.

„Sektor ten radzi sobie dzięki malejącym zasobom, rosnącym kosztom i rosnącej liczbie wakatów” – powiedział prof. Martin Green z Care England, organizacji, która uważa się za największą organizację reprezentującą niezależnych dostawców usług opiekuńczych.

„Zabranie teraz (rekrutacji międzynarodowej) bez ostrzeżenia, bez finansowania i bez alternatywy jest nie tylko krótkowzroczne, ale i okrutne” – powiedział.

Sir Keir powiedział, że zmiany w przepisach wizowych są częścią działań mających na celu „znaczne ograniczenie imigracji” i że rząd chce stworzyć „system migracyjny, który będzie kontrolowany, selektywny i sprawiedliwy”.

Rząd powiedział, że dostawcy usług opiekuńczych mogliby przedłużać wizy dla obecnego personelu i rekrutować migrantów już przebywających w Wielkiej Brytanii, którzy jeszcze nie znaleźli pracy. Obiecał również nową umowę o sprawiedliwym wynagrodzeniu dla personelu opiekuńczego i chciał, aby firmy rekrutowały i szkoliły więcej osób z Wielkiej Brytanii.

Jednak dr Jane Townson z Homecare Association powiedziała, że ​​rząd wprowadza zmiany „w próżni”, ponieważ porozumienie w sprawie uczciwej płacy jest odległe i „nie ma planu, aby zapewnić pracownikom opieki, których potrzebuje nasz kraj”.

Opieka społeczna jest w kryzysie od lat, z ograniczonym finansowaniem usług przez radę, znacznym niedoborem personelu i rosnącym popytem ze strony starzejącej się populacji. Plany reform były wielokrotnie opóźniane.

Choć podczas pandemii pracownicy służby zdrowia byli oklaskiwani na równi z pracownikami służby zdrowia, nie przełożyło się to na poprawę ich płac ani statusu.

Około 1,7 miliona osób pracuje w opiece społecznej w Anglii, według Skills for Care, oficjalnego organu monitorującego siłę roboczą. Często jest to praca za minimalne lub niewiele wyższe wynagrodzenie , z niewielkim uznaniem rosnącej odpowiedzialności i złożoności personelu pomocniczego dla osób starszych i niepełnosprawnych.

Mówiąc wprost, jeśli ktoś może zarobić więcej, pracując na przykład w supermarkecie przez krótszą i mniej męczącą pracę, to jest to opcja, którą wiele osób wybierze.

Po pandemii COVID-19 część personelu zrezygnowała z pracy opiekuńczej, ponieważ czuła się wypalona, ​​podczas gdy inni, którzy nadal kochali swoją pracę, czuli, że nie mogą sobie pozwolić na wzrost kosztów utrzymania.

Między kwietniem 2021 r. a marcem 2022 r. liczba wakatów w opiece społecznej osiągnęła rekordową wysokość 165 000, co stanowi wzrost o 52% w porównaniu z rokiem poprzednim.

W grudniu 2021 r. ostrzeżenia o nieuchronnym załamaniu skłoniły konserwatywny rząd Borisa Johnsona do uznania pracy opiekuńczej za zawód deficytowy, co ułatwiło firmom poszukiwanie pracowników za granicą .

Aby otrzymać wizę, kandydaci musieli zarabiać co najmniej 20 480 funtów rocznie i mogli zabrać ze sobą rodzinę.

Odnotowano gwałtowny wzrost rekrutacji za granicą – w latach 2022/2023 do Wielkiej Brytanii przybyło 80 000 osób, aby pracować w opiece, a w latach 2023/2024 wydano kolejne 105 000 wiz.

Wiele firm opiekuńczych stwierdziło, że sprowadzenie tych pracowników stanowiło różnicę między świadczeniem usług a upadkiem. Jednak dochodziło również do nadużyć tej nowej trasy do Wielkiej Brytanii. Na przykład niektórzy ludzie byli wykorzystywani , płacąc pośrednikom tysiące za podróże i certyfikaty sponsorskie.

Home Office twierdzi, że 470 firmom opiekuńczym od 2022 r. cofnięto licencję na rekrutację personelu międzynarodowego. Szacuje się, że doprowadziło to do przesiedlenia około 40 000 pracowników. Firmy twierdzą, że wiele z nich już znalazło alternatywną pracę opiekuńczą.

W marcu 2024 r. konserwatywny rząd Rishi Sunaka zaostrzył wymogi wizowe. Obejmowało to stwierdzenie, że rekruci nie mogą już zabierać ze sobą rodziny. Doprowadziło to do znacznego spadku liczby pracowników opieki przybywających z zagranicy.

Według rządu, do grudnia 2024 r. osobom wjeżdżającym do Wielkiej Brytanii wydano 9500 wiz w celu świadczenia „opiekuńczych usług osobistych”.

Jednak w ciągu czterech lat, odkąd niedobory kadrowe stały się najbardziej dotkliwe, stosunkowo niewiele zmieniło się, aby zachęcić więcej osób w Wielkiej Brytanii do pracy w opiece. Trwa finansowana przez rząd kampania rekrutacyjna i rozmowy o potrzebie poprawy płac i statusu personelu, ale wielu pracowników obawia się, że rozwiązania pozostają odległe.

Niezależna Komisja Casey rozpoczęła pracę w zeszłym miesiącu nad opracowaniem planów opieki społecznej dla dorosłych. Ministrowie opisali ją jako „okazję, która zdarza się raz na pokolenie, by wyjść poza politykę partyjną i zbudować konsensus w sprawie przyszłości sektora”. Jej pierwsza aktualizacja ma się ukazać w przyszłym roku, a ostateczny raport do 2028 r.

W czasach, gdy NHS zmaga się z problemami, opieka społeczna jest ważniejsza niż kiedykolwiek, ponieważ może uchronić osoby narażone przed hospitalizacją oraz zapewnić wsparcie pacjentom, którzy wrócą do domu.

Wielu pracowników opieki społecznej powie, że jest to niezwykle satysfakcjonująca praca. Biorąc pod uwagę zamknięcie rekrutacji za granicą, nasuwa się pytanie, co musi się zmienić, aby zachęcić więcej osób w Wielkiej Brytanii do podjęcia się tej roli?