Stowarzyszenie Jonzac, którego celem jest zmiana sposobu, w jaki postrzegamy niewidoczne niepełnosprawności
Julie Repeta, mieszkanka Jonzac, która cierpi na fibromialgię, założyła stowarzyszenie Hand'invisibles. Ma nadzieję, że niepełnosprawności, które są ledwo widoczne lub niewidoczne, będą lepiej rozpoznawane.
„To, że czegoś nie widać, nie znaczy, że to nie istnieje”. Hasło jest jasne. Nazwa stowarzyszenia, założonego w grudniu 2024 roku przez Julie Repetę i Sonię Laurent, jest równie oczywista: Hand'invisibles . „Słowo «ręka» oznacza «niepełnosprawność», a «niewidzialność», ponieważ nie można nas zobaczyć” – wyjaśnia młoda kobieta.
Julie Repeta, 40 lat, zawsze cierpiała na fibromialgię. Zanim mogła nazwać swój ból, przeszła prawdziwą medyczną podróż. „Jako dziecko lekarze powiedzieli mi, że mam reumatyzm… Zdiagnozowano mnie dopiero w 2021 roku. Tak naprawdę nie wiemy, skąd się bierze ani jak jest wywoływany. Niektórzy sugerują, że jest związany z traumą z dzieciństwa. To choroba z około setką zidentyfikowanych objawów. Ogólnie rzecz biorąc, ból jest dziesięciokrotnie silniejszy. Lekarz, który leczy mnie w ośrodku leczenia bólu Jonzac, wyjaśnia, że można poczuć ciężar powietrza”.
Według ubezpieczenia zdrowotnego fibromialgia jest przewlekłą chorobą charakteryzującą się uporczywym, rozproszonym bólem i wrażliwością na nacisk, często związaną z intensywnym zmęczeniem, zaburzeniami snu i innymi czynnikami. Zidentyfikowano kilka czynników, ale różnią się one w zależności od osoby. Julie Repeta jest teraz uznana i otrzymuje zasiłek inwalidzki dla dorosłych. Jest leczona środkami przeciwbólowymi i przeciwdepresyjnymi.
„Czasami czuję się urażony.”Poza swoją osobistą sytuacją, młoda kobieta chce pracować dla wszystkich osób z ledwo widoczną lub niewidoczną niepełnosprawnością. „Często cierpimy z powodu tego, jak inni na nas patrzą. Nikt nam nie wierzy. Kiedy parkuję na miejscu dla niepełnosprawnych, w najlepszym razie patrzą na mnie krzywo, w najgorszym mnie wyzywają, czasami jestem obrażana. Ponieważ nie zawsze mam przy sobie laskę i nie poruszam się na wózku inwalidzkim. A jednak potrzebuję tych dostosowanych miejsc i mam pozwolenie na parkowanie!”
Tak narodził się pomysł stworzenia logo. „Wspólnie ze stowarzyszeniem zaprojektowaliśmy logo, które obejmuje wszystkie niepełnosprawności. Chcielibyśmy, aby zastąpiło ono obecne niebieskie logo, które jest zbyt uproszczone i przedstawia jedynie osobę na wózku inwalidzkim. Postaramy się wdrożyć je w Jonzac i docelowo rozpowszechnić jak najszerzej” – zapowiada Julie.
„Promowanie dobrego samopoczucia”Stowarzyszenie liczy obecnie 28 członków w różnym wieku, którzy pochodzą z całego departamentu i okolic. „Spotykamy się, aby wymieniać się pomysłami ze specjalistycznymi terapeutami, promować dobre samopoczucie, przełamywać izolację i tworzyć więzi społeczne. Warsztaty te obejmują pisanie terapeutyczne, rysowanie i ekspresję artystyczną, terapię dźwiękiem, aromaterapię, masaże, refleksologię i wiele innych. Wiele zabiegów opiera się na energiach i dobrym samopoczuciu. Zajęcia te są zaprojektowane tak, aby przyciągnąć każdego, w troskliwym, pełnym szacunku otoczeniu dostosowanym do konkretnych potrzeb każdej osoby. Mamy wiele niepełnosprawności, a dzięki stowarzyszeniu czujemy się mniej samotni i lepiej zrozumiani”.
Kontakt: [email protected]. Tel. 06 02 43 08 69
Niewidzialne ręce
SudOuest
