DSÖ'ye göre sağlık alanında İtalya'dan daha iyi performans gösteren 17 Avrupa ülkesi.

Aynı konu hakkında:

Dünya Sağlık Örgütü, dünya genelindeki ülkelerdeki çevre sağlığı durumunu yansıtan bir değerlendirme sistemi olan yeni Sağlık ve Çevre Puan Kartları 2025'i yayınladı. Amaç, somut göstergelerle çevresel risklerin toplum sağlığını nasıl etkilediğini ve hükümetlerin uygun politikalarla ne kadar etkili bir şekilde yanıt verdiğini ölçmektir. Puan kartları üç boyuta ayrılmıştır: çevresel risklere maruz kalma, sağlık etkisi ve kamu politikaları. Her ülkeye 0 ile 100 arasında bir puan atanır. Küresel ortalama 51 puandır ve puanlar en az 25 ile en fazla 81 arasında değişmektedir. DSÖ, bunların sıralama olmadığını, sayıların ekonomik, sosyal ve bölgesel farklılıkları hesaba katmadığını açıklamaktadır . Aksine, bir ülkenin nerede durduğunu ve nerede iyileştirmeler yapılabileceğini anlamak için dahili bir pusula görevi görmeleri gerekir. Avrupa bağlamında, ortalama puanlar küresel ortalamayı aşmaktadır. İskandinav ülkeleri - Norveç (81), İsveç (77), Finlandiya (77), Almanya (76) - yüksek düzeydeki çevre politikaları, kirleticilere düşük maruziyet ve yapılandırılmış sağlık sistemleri nedeniyle olumlu bir etkiye sahiptir. Ancak bazı Doğu Avrupa ülkelerinde 50 puanın altında kalınması, hava kalitesi, atık yönetimi veya su güvenliği açısından kritik sorunların ortaya çıkmasına neden oluyor.

69'luk genel puanıyla İtalya iyi performans gösteriyor ancak mükemmel değil. Küresel ortalamanın ve bazı emsal ekonomilerin üzerinde, ancak on yedi Avrupa ülkesi daha iyi performans gösteriyor. Bu, İtalya'yı güçlü yönlerine rağmen orta-yüksek bir aralığa yerleştiriyor: diğer Avrupa ülkeleri sağlık ve çevreyi kamu politikalarına daha hızlı entegre ediyor. Özellikle, İtalya 100 üzerinden 77'lik bir sağlık puanı elde ediyor ve bu da çevresel zorluklara rağmen ulusal sağlık sisteminin yüksek düzeyde sağlık korumasını sürdürebildiğini gösteriyor. Ülke temel düzenleyici araçları benimsedi: ince partikül madde (PM2.5) için yasal standartlar, boyadaki kurşun sınırlamaları ve elektromanyetik alanlar ve yapay bronzlaşma cihazlarıyla ilgili düzenlemeler. Bir zehir kontrol merkezi faaliyette ve İtalya cıva ile ilgili Minamata Sözleşmesi'ne katılıyor. Radyasyon cephesinde, ulusal acil durum müdahale kapasitesi (IHR) yüzde 80'de bulunuyor ve bu iyi bir hazırlık işareti. Bir diğer olumlu yön ise biyolojik çeşitlilik. 1990 ile 2020 yılları arasında orman örtüsü yüzde 26 arttı. Ancak zorluklar da var. En ciddi endişelerden biri hava kirliliğidir: Yıllık ortalama PM2.5, DSÖ kılavuz değerinin neredeyse üç katıdır. İnme ve iskemik kalp hastalığından kaynaklanan ölümlerin yaklaşık %15'i bu kirliliğe atfedilmektedir. Belirli düzenlemelere rağmen İtalya, DSÖ kılavuzlarına uymamakta ve bu da mevzuat ile uygulama arasında bir boşluğu vurgulamaktadır. Su ve sanitasyona erişim de sorunludur: Nüfusun %7'si güvenli içme suyundan, %21'i ise yeterli sanitasyondan yoksundur. Bir diğer kritik konu ise enerji bağımlılığıdır: İtalya'da tüketilen enerjinin %81'i fosil yakıtlardan veya geleneksel biyokütleden gelmektedir. Yurtiçi enerji konusunda güncel bir ulusal politika yoktur ve daha da önemlisi, iklim değişikliğine uyum sağlamak için ulusal bir sağlık planı yoktur. Son olarak, ısıya bağlı ölüm oranları, sağlık tesislerinin elektriklendirilmesi veya WASH standartlarının (su, sanitasyon ve hijyen) tam olarak uygulanması hakkında güncel veriler eksiktir. Bu boşlukları doldurmak, daha güçlü siyasi ve kurumsal kararlılığın yanı sıra hedefli yatırımlar ve güçlendirilmiş çevresel ve sağlık verisi toplamayı gerektirecektir. İtalya'ya verilen mesaj açık: Temeller atılmış durumda, ancak en iyi performans gösteren Avrupa ülkelerine yetişmek için daha cesur kararlar alınması gerekiyor. Çevresel sürdürülebilirliğe yatırım yapmak, bir halk sağlığı önceliği olarak değerlendirilebilir.

Bu konular hakkında daha fazlası: