Tedavisi olmayan kanserle savaşmaya başlayana kadar soracağımı hiç bilmediğim rahatsız edici sorular

Yatakta huzur içinde yatan adam gülümsedi ve sessizce yeni yatağının bir tabuttan daha rahat olmasını istediğini söyledi. İyi ama zorlu bir hayat yaşamış gibi görünen adam, bunun hayatında alacağı son yatak olacağını, bu yüzden harcayacak epey parası olduğunu söyledi. Pandemi başlamadan sadece birkaç ay önce bir yatak mağazasındaydık. Ama benimle değil, bir satış elemanıyla konuşuyordu. Mağaza çalışanıma Çarşamba öğleden sonra neden yatak mağazasında olduğumu anlatan çok daha az şiirsel bir cümle kurdum: Bir daireye taşınıyordum ve bir yatağa ihtiyacım vardı.

Yaklaşık beş buçuk yıl önceydi. O gün aldığım yatağın, hayatım boyunca alacağım son yatak olabileceğini o zamanlar fark etmemiştim. Yatağı yedi yılda bir değiştirmeniz önerilir (elmas kuralı gibi bir şey olabilir), yani resmi olarak Ocak 2027'de yeni bir yatak almam gerekiyor.

Tedavisi olmayan bağırsak kanseri teşhisi konduktan üç buçuk yıl sonra. İddiaya göre bu teşhisi alan kişilerin sadece %11'i beş yıldan uzun yaşıyor - öyleyse sadece 18 ay kullanacağım bir yatak almaya gerçekten değer mi?

Bu hafta yeni bir telefon aldığımda (yeni derken yenilenmiş telefondan bahsediyorum) ben de benzer bir düşünceye kapıldım.

Yeni bir telefon almamın temel nedeni, Daily Express'in sosyal medya kanallarında bulabileceğiniz kanser "yolculuğumu" belgelemek için ihtiyaç duyduğum tüm uygulama ve cihazlarla düzgün çalışmasıdır.

Ama beni düşündürdü. Gerçekten alacağım son telefon mu olacak?

Eşyalarımı her zaman güzel bir şekilde saklamaya çalışıyorum, 1996'dan beri aynı plak çaları kullanıyorum ve önceki telefonumu 2019'da aldım, dolayısıyla asıl soru şu: 2031'e kadar dayanıp o zaman piyasada olan en şık Android telefona geçebilecek miyim?

Ancak bir kanser hastası olarak hayat, süslü pantolonlar giymek ve yenilenmiş telefonlara ekran koruyucu takmak anlamına gelmiyor.

Daha çok "Ya bu sonuncusuysa?" sorularını sormakla ilgili ama cevapları kime soracağını bilememekle ilgili.

Kanser hastalarının duygusal sağlıkları hakkında birçok sorusu var. Hastanelerindeki personel, "Bir şeye ihtiyacınız olursa bizimle iletişime geçin" diyor ama bunun belirli bir kişiyle mi ilgili olduğunu, yoksa "biz"in "santrali arayın, sizi kapatırız" anlamına mı geldiğini asla söylemiyor. Öyleyse onlara kim cevap verecek?

Kanser hastaları, fiziksel bakıma ihtiyaç duydukları kadar tıbbi ekiplerinden duygusal desteğe de ihtiyaç duyarlar.

İşte bu nedenle Daily Express'te Kanser Bakımı kampanyasını yürütüyoruz; hastalıkla mücadele eden herkesin tedavi sırasında ve sonrasında ruhsal sağlık desteği almasını sağlamak için.