Somut Olmayan Miras Olarak Orgazm | Esther ile Seks

UNESCO orgazmı insanlığın somut olmayan kültürel mirası ilan etseydi, belki de yüzyıllardır suçlu bir spazma indirgediğimiz şeye değer vermeye başlardık. Çünkü orgazm -bedenin rutine karşı o geçici isyanı- mükemmel komplolar halindeki kültür, hafıza ve biyolojidir. O anda zaman askıya alınır, ten hüküm sürer ve ruh sonunda sessizliğe gömülür. Başka hiçbir insan olgusu aynı anda bu kadar şiirsel ve bu kadar fizyolojiyi bir araya getirmez.

Ancak tarih onu sert bir şekilde cezalandırdı. Klasik Yunan'da bir bedensel bilgelik biçimiydi; Roma'da bir medeni haktı; Orta Çağ'da ise bedeli olan bir günahtı. Yüzyıllar boyunca ilahiyatçılar, hekimler ve ahlakçılar, hazzı, bir vebayı incelerken kullanılan aynı dikkatle incelediler. 19. yüzyılda tıp kılavuzları, aşırı arzunun kadınlarda deliliğe yol açabileceği konusunda uyarıda bulunuyordu; bugün ise deliliğin, arzunun bir kararnameyle düzenlenebileceğini düşünmekten kaynaklandığını biliyoruz.

20. yüzyıl, bilimsel sapkınlarıyla birlikte, ona itibarını geri kazandırdı. William Masters ve Virginia Johnson, elinde kronometreyle önyargısız bir şekilde gözlemlediler. Alfred Kinsey ise bunu tablolaştırıp istatistiklere dönüştürdü. Prenses ve psikanalist Marie Bonaparte ise, bir anda aklı başına geldiğinde, kadın cinsel hazzının yokluğunun bir kader değil, kültürel bir sakatlanma olduğunu yazdı. Birçok kişinin hâlâ söylemekten korktuğu şeyi anlamıştı: Orgazm bir lüks değil, bir tür ruh sağlığıdır.

Yine de, haz eşitsizliği devam ediyor. Bazı yerlerde, haz anısını silmek istercesine klitoris parçalanıyor; bazılarında ise pornografi, arzuyu ruhsuzlaştırana kadar endüstriyelleştiriyor. Bastırma ve doygunluk arasında, gerçek erotizm ancak bir direniş eylemi olarak varlığını sürdürüyor. İşte bu yüzden orgazm, somut olmayan kültürel miras ilan edilmeli: çünkü aşırı gürültü, telaş ve suçluluk duygusuyla tehdit ediliyor.

Hazzın değeri yoğunluğunda değil, ortaya koyduğu şeyde yatar: Hâlâ hissedebiliyor olmamız. Ekranlar, algoritmalar ve üretkenlikle uyuşturulmuş bir dünyada orgazm bir tür sivil itaatsizliktir . Bize hâlâ bilinçli hayvanlar olduğumuzu, takvimli makineler olmadığımızı hatırlatır.

Ve evet, insanlığın hazineleri arasında danslar, tarifler ve ritüeller var, ama hiçbiri bedenin ve ruhun nihayet uyum içinde olduğu o an kadar insani değil. Hoşça kalın.