Norveç'ten Santiago'ya bisikletle: José, teşhis konulmamış hastalar için farkındalık yaratmak amacıyla günde sekiz saat pedal çeviriyor.

José Torres spor ve maceranın büyük bir hayranı. Camino de Santiago'da bu iki tutkuyu birleştirmenin bir yolunu buluyor, bu yüzden hayatı boyunca birçok rotayı tamamladı ve sadece 10 gün önce sonuncusuna başladı. Ancak bu daha da özel, sadece yolculuğun benzersiz özellikleri nedeniyle değil, aynı zamanda takip ettiği hedef nedeniyle de. Crevillente'li (Alicante) bu belediye polis memuru, hastalığına isim veremeyen insanların bir derneği olan Objetivo Diagnóstico'nun çalışmaları hakkında farkındalık yaratmak için bisikletle 5.300 kilometreden fazla yol kat edecek .

"Camino de Santiago'yu seviyorum ve birçok kez yaptım. İki yıl önce yaptığım sonuncusu Roma'dan gideniydi . Objetivo Diagnóstico derneğine bir isim vermek için yapmak istedim, ancak çok aceleye geldi ve kendi başıma yaptım. Ekim veya Kasım ayının sonunda evde yemek yiyordum ve Camino konusu gündeme geldi. Sosyal medyada bilmediğim bir Camino'yu yapan birini görmüştüm, San Olav'ı. Başkan Carmen [Sáenz] ile konuştum ve bu yıl çalışmalarına dair farkındalığı artırmak için daha fazla zaman ayırarak organize edersek ne düşündüğünü sordum," diye açıklıyor.

8 Haziran'da, İspanya'da bitirmeden önce Norveç, İsveç, Danimarka, Almanya, Belçika ve Fransa'dan geçecek olan macerasına başladı . Trondheim'daki başlangıç ​​noktasından Santiago de Compostela'daki bitiş noktasına kadar yaklaşık 40 ila 45 gün kat etmeyi planlıyor . Bunu başarmak için günde yedi veya sekiz saat pedal çeviriyor , ancak kat ettiği kilometre sayısı hava durumuna bağlı. Bu gazeteye konuştuğunda tam olarak nerede olduğunu bilmiyordu, ancak Danimarka'da olduğunu ve 11 günde 1.400 kilometre yol kat ettiğini biliyordu.

8 Haziran'dan beri rutini aynı: Sabahın 6'sında, hava çoktan aydınlandığında erkenden kalkıyor. "Şu an bulunduğum yerde , güneş sabahın 3'ünde doğuyor ; Norveç ve İsveç'te hava hiç kararmıyor," diyor. Kalktığında, genellikle kahvaltıda biraz kurabiye ve bir smoothie yiyor, her şeyi açıyor ve kilometrelerce yol kat etmeye başlıyor. Bisikletle iki veya üç saat geçirdikten sonra, genellikle bir süpermarketten aldığı bir şeyler yemek için duruyor.

Öğle vakti, bir barda yemek yemeye ve pillerini, cep telefonunu şarj etme fırsatından yararlanmaya çalışıyor... " Güneş panelleri taşıyorum ama burada çok az güneş var; bugün bütün gün parlamadı ve hiçbir şey şarj etmedim," diyor. Hedefine vardığında yerleşmeye başlıyor. Danimarka'da, çatısı, iki duvarı ve bazen de su musluğu olan bir tür açık hava ahşap kulübe olan barınaklarda kalıyor. " Çadırı kuruyorum, tüm çantaları çıkarıyorum ve su varsa, biraz yıkanıyorum ve ocak kullanarak akşam yemeği pişiriyorum ; dün gece domates soslu spagettiydi," diye açıklıyor. Saat 21:00'de çoktan uykuya dalmış oluyor.

Gecelerinin çoğunu çadırında geçiriyordu ama bazen soğuk onun kalmasına izin vermiyordu ve daha iyi uyuyabilmek ve duş alabilmek için bir otel veya pansiyonda kalmak zorunda kalıyordu.

Bu gezi, 11 sponsor, dostlar ve yerel işletme sahipleri ile etaplara 40 avro karşılığında sponsor olan kişiler tarafından finanse ediliyor, ancak Tanı Hedefi'nde ayrıntılı olarak açıklandığı gibi kilometre satın almak da mümkün.

"Geriye kalan her şeyin onlara gitmesini istiyorum; onların hiçbir katkıda bulunmasını istemiyorum . Örneğin, 11 günün 8'ini çadırda uyuyarak mümkün olduğunca tasarruf etmeye çalışarak geçirdim çünkü buradaki her şey çok pahalı," diye ısrar ediyor. Bu eylem, ayrıntılı olarak açıklandığı gibi, tanıya, araştırmaya erişim ve " tıbbi belirsizlik içinde yaşayan binlerce insana " destek için mücadele eden bir derneğin girişimi olan Objetivo Santiago projesinin bir parçasıdır.

"José, çadırı ve yüklü bisikletiyle tek başına pedal çeviriyor ve sesi olmayanlara ses olmak için altı ülkeyi geçiyor. Dernek, "Her kilometre araştırma, umut ve hâlâ cevap bekleyenlerin onuru için bir çığlıktır" diye özetliyor. Şu anda İspanya'da nadir bir hastalıkla yaşayan üç milyon insan var. Sáenz, resmi kayıtlar olmasa da bu sayının %20'sinin teşhis edilmediğini belirtiyor.

Geziden anekdotlar

José tek başına seyahat etmesine rağmen ren geyikleri, geyikler ve sincaplar da dahil olmak üzere birçok yol arkadaşıyla karşılaştı ; haziran ortasında kar gördü; ve komşuları arasında dayanışma buldu.

Norveç'ten İsveç'e geçtiğinde cep telefonu sinyalini kaybetti ve veri veya aramaları yoktu, bu yüzden kimseye ulaşamadı veya ailesine iyi olduğunu bildiremedi. "Ormanın ortasında sıkışmıştım, yola çıkmak zorunda kaldım ve bir ev gördüm. Kapıya gittim, zili çaldım ve tercüman olmadan Wi-Fi isteyen yaşlı bir çift tarafından karşılandım. Sonunda bir telefon şirketinin sahibi olan bir arkadaşımla iletişime geçebildim. Çadırımı ormanın ortasına kurmuştum ve kadın tamir edene kadar bahçesinde uyumamı söyledi ," diye hatırlıyor.