Nowe badanie ma na celu zbadanie przyczyn anhedonii muzycznej.

MADRYT (EFE) – Specyficzna anhedonia muzyczna to stan, w którym niektórzy ludzie – nieliczni – nie lubią muzyki: są na nią niewrażliwi i nie odczuwają przyjemności ze słuchania jej, pomimo prawidłowego słuchu i zdolności do czerpania przyjemności z innych doznań lub bodźców. Dlaczego występuje?

Badania wskazują na brak połączenia między obszarami mózgu, a konkretnie między obwodem nagrody — układem nerwowym, który umożliwia nam skojarzenie sytuacji takich jak jedzenie czy seks z uczuciem przyjemności — a obwodem słuchowym.

Za tymi badaniami stoi zespół badaczy z Uniwersytetu Barcelońskiego (UB), ten sam zespół, który dziesięć lat temu odkrył, że istnieje niewielka grupa osób, które nie lubią muzyki. Szacuje się, że stanowi ona około 3% populacji.

Przy tej okazji, po przeprowadzeniu kilku eksperymentów na grupie 30 ochotników, naukowcy odkryli, że u osób cierpiących na tę specyficzną anhedonię nie obserwowano wzrostu aktywności serca ani przewodnictwa skórnego (miara pocenia się) podczas słuchania przyjemnej muzyki, jak miało to miejsce w przypadku osób wrażliwych na melodie.

Teraz w artykule przeglądowym opublikowanym w czasopiśmie „Trends in Cognitive Sciences from Cell Press” idą jeszcze dalej.

Autorzy opisują w niej mechanizmy mózgowe leżące u podstaw tego schorzenia i omawiają, w jaki sposób ich zrozumienie może ujawnić inne różnice w sposobie, w jaki ludzie odczuwają przyjemność.

Autorzy przytaczają również literaturę naukową poświęconą temu schorzeniu, opublikowaną na przestrzeni lat, i proponują model mózgu – nie tylko dotyczący muzyki – który sugeruje, że doświadczenia związane z nagrodą zależą zarówno od funkcjonowania układu nagrody, jak i od jego specyficznych interakcji z siecią percepcyjną.

W tym sensie wskazują oni na możliwość, że na przykład osoby cierpiące na specyficzną anhedonię żywieniową mają pewien deficyt w łączności między obszarami mózgu zaangażowanymi w przetwarzanie jedzenia a obwodem nagrody.

Aby dojść do tych wniosków i zidentyfikować anhedonię muzyczną, naukowcy przeprowadzili szereg testów z udziałem 45 osób podzielonych na trzy grupy (o silnej, średniej i słabej reakcji emocjonalnej na muzykę), wyjaśnia Josep Marco-Pallarés z Wydziału Poznania, Rozwoju i Psychologii Edukacyjnej Uniwersytetu w Buffalo i jeden z sygnatariuszy.

Naukowcy, w tym Ernest Mas-Herrero, opracowali narzędzie (Kwestionariusz nagrody za muzykę w Barcelonie), które mierzy, jak satysfakcjonująca jest dla danej osoby muzyka.

W artykule tym przeanalizowano pięć różnych sposobów, w jakie muzyka może nieść ukojenie: poprzez wywoływanie emocji, pomoc w regulowaniu nastroju, wzmacnianie więzi społecznych, poprzez taniec lub ruch oraz jako coś nowego, czego można poszukiwać, kolekcjonować lub doświadczać – wyjaśnia oświadczenie grupy Cell.

Osoby cierpiące na anhedonię muzyczną często uzyskują niskie wyniki we wszystkich pięciu aspektach.

Dodatkowo uczestnikom wykonano funkcjonalny rezonans magnetyczny, słuchając różnych utworów, w tym „Czterech pór roku”, w celu zmierzenia aktywności elektrycznej mózgu.

Badania te potwierdziły tezę, że specyficzna anhedonia muzyczna wynika z braku połączenia między obszarami mózgu. Osoby te potrafią odbierać i przetwarzać melodie muzyczne, co oznacza, że ich obwody słuchowe mózgu są sprawne, ale po prostu nie czerpią z tego przyjemności.

Podobnie badania MRI wykazały, że podczas słuchania muzyki u osób cierpiących na anhedonię muzyczną aktywność układu nagrody była zmniejszona, ale poziom aktywności w odpowiedzi na inne bodźce nagradzające, takie jak wygrana pieniędzy, był normalny, co wskazuje, że obwód ten jest nienaruszony.

Marco-Pallarés twierdzi, że brak przyjemności płynącej ze słuchania muzyki można wytłumaczyć brakiem połączenia między obwodem nagrody a obszarami percepcyjnymi, w tym przypadku siecią słuchową, a nie funkcjonowaniem samego układu nagrody.

Nadal nie wiadomo, dlaczego rozwija się ta choroba, ale badania wykazały, że rolę mogą odgrywać zarówno genetyka, jak i środowisko. Zespół współpracuje z genetykami w celu zidentyfikowania konkretnych genów, a także planuje zbadać, czy jest to cecha stała, czy też zmienna w ciągu życia, i czy można ją odwrócić.

Testy grupowe

W badaniu anhedonii muzycznej stosowano rezonans magnetyczny i pomiary.

Wnioski

Aby wyciągnąć wnioski i zidentyfikować to schorzenie, naukowcy przebadali 45 osób, podzielonych na trzy grupy: osoby o silnej, średniej i słabej reakcji emocjonalnej na muzykę.