Thune twierdzi, że opieka zdrowotna często „jest częścią pracy”. Rzeczywistość nie jest prosta ani oczywista.

Oczekuje się, że miliony ludzi stracą dostęp do ubezpieczeń zdrowotnych Medicaid i Affordable Care Act, jeśli federalni ustawodawcy zatwierdzą One Big Beautiful Bill Act, pakiet przepisów krajowych prezydenta Donalda Trumpa, który obecnie przechodzi przez Senat.

Lider większości w Senacie John Thune rozmawiał o opiece zdrowotnej i oczekującym ustawodawstwie w wywiadzie dla KOTA , stacji telewizyjnej z Dakoty Południowej. Skupił się jednak na innym rodzaju ubezpieczenia zdrowotnego — ubezpieczeniu sponsorowanym przez pracodawcę.

„Opieka zdrowotna często wiąże się z pracą” – powiedział Thune.

Komentarze Thune’a w wywiadzie zostały złożone w kontekście podkreślenia części celu polityki gospodarczej GOP. „Ostatecznym celem jest tutaj stworzenie lepiej płatnych miejsc pracy z korzyściami” – powiedział.

KFF Health News skontaktowało się z biurem Thune'a, aby dowiedzieć się, na jakiej podstawie powstał ten komentarz. Jego dyrektor ds. komunikacji, Ryan Wrasse, odpowiedział, powtarzając wiadomość Thune'a: ​​„Znalezienie pracy może potencjalnie doprowadzić pracownika do uzyskania opieki zdrowotnej”.

Paul Fronstin, dyrektor ds. badań nad świadczeniami zdrowotnymi w Employee Benefit Research Institute, powiedział, że komentarz Thune'a może również nawiązywać do dyskusji na temat wymogów dotyczących pracy w ramach Medicaid. Ustawa One Big Beautiful Bill Act pozwoliłaby dorosłym osobom bez niepełnosprawności zapisać się do Medicaid tylko wtedy, gdy udowodnią, że są wolontariuszami, pracują lub poszukują pracy lub szkolą się do niej.

Medicaid, finansowany przez rząd federalny i stany, jest głównym programem ubezpieczeń zdrowotnych dla osób o niskich dochodach. Niektóre osoby niepełnosprawne również się kwalifikują.

Niektórzy Republikanie powoływali się na argument dotyczący miejsc pracy, broniąc cięć w Medicaid i wymogów dotyczących pracy. Senator James Lankford (R-Okla.) na przykład powiedział CNBC , że ustawa nie dotyczy „wyrzucania ludzi z Medicaid. Chodzi o przejście z Medicaid na opiekę zdrowotną zapewnianą przez pracodawcę”.

Jednak eksperci do spraw polityki zdrowotnej, z którymi się skontaktowaliśmy, jasno stwierdzili, że znalezienie pracy nie jest gwarancją otrzymania ubezpieczenia pracowniczego.

Ubezpieczenie zdrowotne sponsorowane przez pracodawcę: podstawy

Eksperci ci powiedzieli, że większość miejsc pracy oferuje ubezpieczenie zdrowotne. Ale powiedzieli również, że związek między zatrudnieniem a ubezpieczeniem opartym na pracy nie zawsze jest prosty.

„Kiedy widzę to oświadczenie, myślę sobie: »Mam jeszcze tyle do powiedzenia na ten temat«. Ale nie zamierzam się z nim kłócić” – powiedział Fronstin.

Głos zabrał również Matthew Rae, zastępca dyrektora ds. badań nad ubezpieczeniami prywatnymi w KFF, organizacji non-profit zajmującej się informacją medyczną, do której należy KFF Health News.

„Ubezpieczenie sponsorowane przez pracodawcę pozostaje podstawą tego, jak ludzie otrzymują ubezpieczenie zdrowotne w Stanach Zjednoczonych” – powiedziała Rae. „Powiedziałabym, że znalezienie pracy nie jest gwarancją posiadania ubezpieczenia zdrowotnego. Po prostu zwiększa szanse na jego uzyskanie”.

Według danych KFF z 2023 r. około 60% Amerykanów poniżej 65. roku życia otrzymuje ubezpieczenie zdrowotne w ramach swojej pracy lub jako małżonek, dziecko lub inna osoba na utrzymaniu osoby ubezpieczonej w ramach swojej pracy.

Dane KFF z 2023 r. pokazują, że 28% pracowników w wieku od 18 do 64 lat, którzy kwalifikowali się do ubezpieczenia pracowniczego, ale nie zapisali się do niego, stwierdziło, że powodem, dla którego zdecydowali się nie zapisywać, był zbyt wysoki koszt planów.

Większość tych pracowników znalazła ubezpieczenie zdrowotne gdzie indziej, np. poprzez plan pracowniczy krewnego. Ale niewielki odsetek uprawnionych pracowników, 3,7%, nie był ubezpieczony .

Fronstin powiedział, że ubezpieczenie zdrowotne było „najbardziej cenionym świadczeniem w miejscu pracy”, odkąd firmy zaczęły je oferować pracownikom w okresie II wojny światowej, gdy rynek pracy był bardzo napięty.

Prawo federalne zachęca również firmy do oferowania planów. Zgodnie z ustawą Affordable Care Act pracodawcy zatrudniający 50 lub więcej pracowników na pełen etat są karani, jeśli nie oferują większości pracowników ubezpieczenia, które rząd federalny uważa za przystępne cenowo.

Według KFF w ubiegłym roku 54% firm oferowało ubezpieczenie zdrowotne przynajmniej niektórym pracownikom.

Ale to nie jest główny sposób, w jaki ACA pomogła obniżyć wskaźnik osób bez ubezpieczenia zdrowotnego, powiedziała Melissa Thomasson, profesor na Uniwersytecie Miami w Ohio, która specjalizuje się w historii ekonomicznej ubezpieczeń zdrowotnych. „Prawie wszystkie te” zmiany, powiedziała, pochodziły z ACA, która stworzyła prywatne plany rynkowe i pozwoliła stanom rozszerzyć kwalifikowalność do Medicaid.

Analitycy polityki zdrowotnej twierdzą, że ustawa One Big Beautiful Bill utrudniłaby ludziom kwalifikowanie się lub opłacanie planów rynkowych, z propozycjami, które zwiększyłyby liczbę dokumentów, skróciły okresy zapisów i umożliwiły wygaśnięcie zwiększonych ulg podatkowych. Thomasson zauważył również, że retoryka polityczna dotycząca miejsc pracy i ubezpieczenia zdrowotnego nie zawsze jest zgodna.

„Często mówimy, że małe firmy są siłą napędową tworzenia miejsc pracy”, ale to właśnie te firmy często nie mogą sobie pozwolić na oferowanie ubezpieczeń pracowniczych – dodała.

Kto więc nie jest ubezpieczony w ramach ubezpieczenia pracowniczego?

Najbardziej oczywistą kategorią osób, które nie mają ubezpieczenia w miejscu pracy, są osoby, które nie mają pracy. Do tej grupy należą dzieci i emeryci, osoby poszukujące pracy, osoby, które decydują się nie pracować, oraz osoby, które nie mogą pracować z powodu niepełnosprawności lub choroby.

Kolejną grupą, która nie ma ubezpieczenia zapewnianego przez pracodawcę, jest 25% osób w wieku od 18 do 64 lat, które mają pracę, ale nie są w stanie uzyskać takiego ubezpieczenia, zgodnie z danymi KFF z 2023 r .

Niektórzy z tych ludzi pracują dla firm, które nie oferują ubezpieczenia zdrowotnego. Ci pracodawcy to zazwyczaj małe firmy lub część pewnych branż, takich jak rolnictwo i budownictwo.

Inni to pracownicy zatrudnieni na część etatu, tymczasowi lub sezonowi w firmach, które oferują ubezpieczenie zdrowotne tylko pracownikom pełnoetatowym. Pracownicy o niskich dochodach mają znacznie mniejsze szanse na uzyskanie ubezpieczenia w miejscu pracy niż ci o wyższych dochodach, zgodnie z danymi KFF z 2023 r.

Osoby, które nie są zatrudnione lub nie mają ubezpieczenia w miejscu pracy, mogą uzyskać ochronę w inny sposób. Niektórzy są ubezpieczeni w ramach planu pracowniczego krewnego, podczas gdy inni kupują plany i mogą kwalifikować się do subsydiów na rynku ACA.

Inni korzystają z ubezpieczenia Medicaid lub Medicare, federalnego programu ubezpieczenia zdrowotnego dla osób powyżej 65. roku życia oraz niektórych osób niepełnosprawnych.

Koszt i jakość — a zatem i dostęp do opieki — są różne

To, że ktoś ma ubezpieczenie zdrowotne, nie oznacza, że ​​otrzyma potrzebną opiekę zdrowotną. Ludzie mogą pominąć lub opóźnić opiekę, jeśli ich plany są nieopłacalne lub jeśli ograniczą dostawców w sieci.

„Świadczenia zdrowotne występują w różnych kształtach i rozmiarach” – powiedział Fronstin. „Niektórzy pracodawcy oferują bardzo hojne świadczenia, a inni mniej”.

Dane KFF pokazują, że składki i koszty własne osób ubezpieczonych rosły szybciej niż płace w latach 2008–2018, ale w ostatnich latach nastąpiło spowolnienie .

To, czy ubezpieczenie pracownicze jest przystępne cenowo, znacznie różni się w zależności od dochodu. Według danych KFF z 2020 r. rodziny o niższych dochodach ubezpieczone przez pracownika zatrudnionego na pełen etat wydawały średnio 10,4% swojego dochodu na składki i koszty własne. To ponad dwukrotnie więcej niż w przypadku rodzin o wszystkich dochodach.

Nasze orzeczenie

Thune powiedział: „Opieka zdrowotna często wiąże się z pracą”.

To stwierdzenie jest częściowo prawdziwe. Większość pracowników w USA otrzymuje ubezpieczenie zdrowotne poprzez pracę. Jednak pomija aspekty naszego krajowego systemu ubezpieczeń zdrowotnych opartych na zatrudnieniu — takie jak to, w jaki sposób koszty i zakres ochrony, zwłaszcza dla osób o niższych dochodach, mogą sprawić, że plan pracodawcy będzie nieosiągalny, nawet jeśli jest dostępny.

Podsumowanie: Nie wszystkie miejsca pracy zapewniają ubezpieczenie zdrowotne lub oferują plany wszystkim swoim pracownikom. Jeśli już, koszty i jakość są bardzo zróżnicowane — co sprawia, że ​​stwierdzenie Thune'a jest zbyt dużym uproszczeniem.

Oceniamy to stwierdzenie jako „Półprawda”.