Ramię i noga: weteran polityki zdrowotnej przedstawia perspektywę na rok 2025

Uwaga: „An Arm and a Leg” korzysta z oprogramowania do rozpoznawania mowy, aby generować transkrypty, które mogą zawierać błędy. Proszę używać transkryptu jako narzędzia, ale sprawdź odpowiedni dźwięk przed cytowaniem podcastu.

Dan: Cześć-

Rok 2025 był jak dotąd WIELE, zwłaszcza odkąd rozpoczęła się druga administracja Trumpa. Słyszymy o wielu nagłych ruchach, wielu cięciach, może o pewnych odwróceniach — w opiece zdrowotnej (i wszędzie indziej). A większe ruchy być może jeszcze nadejdą.

Co się NAPRAWDĘ wydarzyło do tej pory? Nie nadążam.

Ale znam osoby, które mogłyby. Nasi kumple z KFF Health News mają całą NEWSROOM — dziesiątki i dziesiątki osób — publikujących historie każdego dnia.

A jedna osoba jest tam szczególnie podłączona do sieci.

Julie Rovner zajmuje się opieką zdrowotną w Waszyngtonie, DC dłużej niż ktokolwiek inny. Blisko cztery dekady.

Kiedy zaczynamy rozmawiać, Julie gestykuluje za sobą. Na półce w jej biurze znajdują się egzemplarze Congressional Quarterly, gdzie zaczęła pisać reportaże w latach 80.

Julie Rovner: Mam na myśli. Dosłownie za każdym razem, gdy ktoś w Kongresie kichnął na opiekę zdrowotną, pisałam historię. To była moja praca. Przez osiem lat. To był w pewnym sensie początek mojej kariery, ale od tamtej pory o tym myślałam.

Dan: Przez dziesięciolecia obserwowała, jak wielkie zmiany następowały stopniowo, kichnięcie po kichnięciu.

Julie przez ponad 15 lat zajmowała się tematyką opieki zdrowotnej dla NPR, a od 2017 roku prowadzi podcast KFF What the Health.

Co tydzień zwołuje okrągły stół, w którym biorą udział najlepsi dziennikarze zajmujący się tematyką opieki zdrowotnej, co jest prawdziwą ucztą dla nerdów z Waszyngtonu.

Okazuje się, że nawet Julie Rovner ma problem z aktualizacją tabeli wyników.

Julie Rovner: Próbuję prowadzić bieżącą listę tego, co zostało wycięte i co zostało przywrócone, ale jest to praktycznie niemożliwe, ponieważ każdego dnia jest 20 rzeczy. Mam na myśli, że zasadniczo sposób, w jaki teraz robię mój podcast informacyjny, polega na tym, że cztery dni w tygodniu poświęcam na tworzenie listy, a piątego dnia skracam ją o połowę, o rzeczy, o których możemy porozmawiać.

Dan: O mój Boże.

Julie Rovner: A w dniu podcastu zwykle przecinam go na pół. Dan: Więc tabela wyników zmienia się zbyt szybko. Ale Julie widzi szerszy obraz.

A ponieważ zna wszystkie szczegóły – obejmujące cztery dekady – może pomóc nam je zobaczyć, opowiadając nam dwie historie:

Jeden o maleńkiej części systemu opieki zdrowotnej, o której większość z nas nigdy nie słyszała. Który jest teraz jednym z biur, których jest za dużo, żeby je śledzić, do których administracja Trumpa zabrała piłę łańcuchową.

Następnie przyjrzymy się czemuś, o czym każdy słyszał — i o co wiele osób się martwi: Medicaid. A Julie pokaże nam, dlaczego może nie być tak łatwo to rozłożyć na części.

To jest An Arm and a Leg, program o tym, dlaczego opieka zdrowotna kosztuje tak cholernie dużo i co możemy z tym zrobić. Nazywam się Dan Weissmann – jestem reporterem i lubię wyzwania. Więc zadaniem, które wybraliśmy w tym programie, jest wzięcie jednej z najbardziej wściekłych, przerażających, przygnębiających części amerykańskiego życia i przedstawienie wam czegoś zabawnego, wzmacniającego i pożytecznego.

Nasza pierwsza historia — ta mała agencja — maleńka, jak na standardy rządowe — Julie faktycznie oglądała, jak powstaje, na początku swojej kariery. I okazuje się, że jest to świetny przykład do rozważenia w tym programie.

Oto jak Julie zaczyna opowiadać historię swojego powstania:

Julie Rovner: Pod koniec lat 80. istniało pewnego rodzaju porozumienie między Republikanami i Demokratami, że koszty opieki zdrowotnej rosły naprawdę szybko i nie wiedzieliśmy dlaczego. A jednym z powodów było to, że tak naprawdę nie wiedzieliśmy, co działa.

Dan: To znaczy, że wszyscy chcieli wiedzieć: dlaczego opieka zdrowotna jest tak cholernie droga i co możemy z tym zrobić?

I pomyśleli: Może ktoś powinien zrobić rozeznanie, za co naprawdę warto zapłacić. Między Medicare, Medicaid i świadczeniami zdrowotnymi dla pracowników rządowych i weteranów, rząd federalny płaci dużo.

Julie Rovner: Panowała zgoda co do tego, że rząd federalny wydaje wszystkie te pieniądze na opiekę zdrowotną, powinien wydać przynajmniej trochę, próbując ustalić, co działa. I powinien istnieć jakiś rodzaj, wiesz, arbitra, jak agencja rządowa.

Dan: I oczywiście agencja musiałaby mieć nazwę.

Julie Rovner: Początkowo miała to być Agencja Badań i Polityki Zdrowotnej, ale ktoś w ostatniej chwili uznał, że skrót będzie brzmiał AH-CRAP i uznali, że to zły pomysł.

Dan: Więc zamienili ostatnie dwie części i nazwali ją Agencją Polityki Zdrowotnej i Badań.

Julie Rovner: Moja ulubiona ciekawostka na temat polityki zdrowotnej.

Dan: Co możesz mi powiedzieć o różnych kichnięciach, czkawkach i kaszlach, które pojawiają się w trakcie podróży?

Julie Rovner: Och, cóż, stworzenie „och-chrzanu” wymagało nie lada walki.

Dan: Mimo że pomysł ten miał zwolenników zarówno wśród Demokratów, jak i Republikanów, musieli oni radzić sobie z okręgami wyborczymi — grupami interesów — które musiały bronić swojego terytorium.

Julie Rovner: Były organizacje medyczne i firmy ubezpieczeniowe i nie chciały, aby rząd dyktował, jak ma być praktykowana medycyna. Więc to nie było, wiesz, nie było to przesądzone. Wymagało to wielu negocjacji.

Dan: A w 1989 roku, w pierwszym roku prezydentury George'a H.W. Busha, żadnej partii politycznej nie udało się niczego przeforsować.

Julie Rovner: Demokraci rządzą Kongresem. Republikanie rządzą Białym Domem. Dlatego wszystko, co się wydarzy, będzie dwupartyjne. Chyba że spróbują odrzucić weto. I aluzja, było kilka prób odrzucenia weta George'a H.W. Busha i

wszystkie przegrały kilkoma głosami, głównie w sprawie aborcji. I był projekt ustawy NIH, ponieważ pamiętam takie niejasne rzeczy .

Dan: Teraz rozumiesz, dlaczego to Julie jest tą osobą, która może nam opowiedzieć tę historię, prawda?

Więc agencja została utworzona w 1989 r. i jednym z jej zadań jest tworzenie wytycznych praktycznych . Oficjalne federalne zalecenia dotyczące leczenia: Które zadziałały, a które nie.

Julie Rovner: Przedstawiono mnóstwo wytycznych i niespodzianek, niektóre z nich były naprawdę kontrowersyjne.

Dan: Niektórym okulistom nie podobały się wytyczne dotyczące zaćmy. Przemysł farmaceutyczny nienawidził wytycznych zalecających ograniczenie stosowania zupełnie nowych leków.

Julie Rovner: Potem w połowie lat dziewięćdziesiątych wyszli z jednym na temat bólu pleców, na temat ostrego bólu pleców. I jedną z rzeczy, które ta wytyczna znalazła, patrząc na. Wszystkie dowody są takie, że. Operacje kręgosłupa nie działają zbyt dobrze na ostry ból pleców. No cóż, nie trzeba dodawać, że chirurdzy kręgosłupa w kraju nie byli zachwyceni.

Dan: Ta wytyczna ukazała się w 1994 roku. W listopadzie tego roku Republikanie zdobyli znaczną większość w obu izbach Kongresu.

PREZENTER WIADOMOŚCI 1: Zaczynamy dzisiejszy wieczór od najbardziej bezpośredniej reakcji, jaką słyszeliśmy przez cały dzień na wyniki wczorajszych wyborów. Przewodniczący Demokratów David Wilhelm powiedział po prostu: „Dostaliśmy po tyłkach”.

PREZENTERKA WIADOMOŚCI 2: Republikanie nazwali swoje obietnice kontraktem.

CZŁONEK REPUBLIKANÓW: Dziś my, Republikanie, podpisujemy kontrakt z Ameryką.

Dan: Umowa, która wymagała między innymi dużych cięć budżetowych. I ta mała agencja wylądowała na ich liście celów.

Julie Rovner: reprezentowali swoich wyborców, chirurgów kręgosłupa, i byli gotowi całkowicie pozbyć się całej tej sprawy. Próbowali po prostu wymazać ją z ustawy budżetowej i byli bardzo blisko, ale nie do końca im się to udało

Dan: Rzeczywiście obcięli finansowanie — w tym pieniądze na tworzenie wytycznych. I nie zapomnieli. W 1999 r. Kongres uchwalił ustawę, która formalnie wykluczyła agencję z działalności związanej z wytycznymi.

I nadano jej nową nazwę: Agencja Badań i Jakości Opieki Zdrowotnej. AHRQ (arc), w skrócie .

Julie Rovner: Kongres uwielbia nadawać agencjom ochrony zdrowia nowe nazwy – nawet jeśli są to te same agencje – ponieważ chcą w pewien sposób pozbyć się bagażu z przeszłości. Więc zmieniliśmy jej nazwę, wycofaliśmy ją z biznesu wytycznych, ale nadal jest główną agencją federalną, która zajmuje się jakością opieki zdrowotnej i sposobem jej funkcjonowania.

Dan: Na przykład Julie mówi, że AHRQ prowadzi Healthcare Cost and Utilization Project. HUP w skrócie, oczywiście. Który śledzi niektóre ważne liczby:

Julie Rovner: Ile osób było w szpitalu i jak długo? Ile z nich to były dzieci? Ile osób przeszło operację ambulatoryjną? Ile było ponownych przyjęć do szpitala? To jest ta baza danych

Dan: A utrzymanie tej bazy danych jest częścią obowiązków AHRQ.

Julie Rovner: Więc jest bardzo mała. Ale to jedyna agencja, która zasadniczo robi to, co robi, czyli wydajemy jedną piątą naszej gospodarki na opiekę zdrowotną. Powinniśmy spróbować dowiedzieć się, jak dobrze to działa. [

Dan: Albo raczej tak było, aż do teraz. W marcu urzędnicy z Departamentu Efektywności Rządowej administracji Trumpa — w skrócie DOGE — odbyli pierwsze spotkanie z liderami AHRQ.

Arthur Allen: to było spotkanie osobiste w ich biurze, gdzie to się odbyło

Dan: Kolega Julie z KFF Health News, Arthur Allen, rozmawiał z jednym z pracowników ARQ.

Arthur Allen: Powiedziano nam, że nie wiemy, co robisz. Obniżymy ci pensję o 80, 90%.

Dan: Arthur mówi, że dowiedział się o całej sprawie, śledząc wskazówkę w poście na LinkedIn. Mówi, że przedstawienie historii nie było najłatwiejszą sprzedażą, nawet w KFF.

Arthur: Wszyscy żartowali z tego, mówili, tak, powodzenia w wymyśleniu ciekawej historii. Wiecie, powodzenia w wyjaśnieniu, co robi AHRQ lub zrobieniu z tego czegoś, co każdy chciałby przeczytać.

Dan: Tak zrobił i opublikowali to. I doprowadziło to do nowej wskazówki: Jak donosił Arthur, ARQ miało zostać połączone z innym biurem w departamencie Zdrowia i Usług Społecznych – Asystentem Sekretarza ds. Planowania i Oceny.

Źródła w tym biurze zapoznały się z jego artykułem w ARQ i powiedziały mu: Ich biuro również zostanie drastycznie ograniczone.

Według jego źródeł, łącznie z agencjami, zniknęło prawie trzy czwarte ludzi.

W tym: wszyscy, którzy brali udział w obliczaniu federalnego progu ubóstwa.

Jak głosi nagłówek artykułu Arthura: osiemdziesiąt milionów ludzi kwalifikuje się do świadczeń na podstawie tej liczby.

Arthur Allen: Korzysta z niego dosłownie tysiące agencji, prywatnych, publicznych, stanowych, lokalnych i federalnych, aby decydować, czy ludzie kwalifikują się do świadczeń: bonów żywnościowych, Medicaid, dopłat do opieki nad dziećmi – wiesz, w zasadzie wszystkiego, co przyjdzie ci do głowy, jeśli chodzi o pomoc dla osób o niższych dochodach.

Dan: Jeden ze zwolnionych pracowników powiedział Arthurowi, cytuję: „Dosłownie nie ma nikogo w rządzie, kto wiedziałby, jak obliczyć wytyczne. A ponieważ wszyscy jesteśmy zamknięci od naszych komputerów, nie możemy nauczyć nikogo, jak je obliczyć”.

Arthur Allen: Ten facet robił to od 20 lat. Został po prostu wyrzucony za drzwi i usunięty z adresu e-mail. Nie ma możliwości skontaktowania się z nim.

Dan: Powiedział Arthurowi, że użycie innej metodologii dałoby inne wyniki. Gdyby nowe obliczenia nie uwzględniały w pełni inflacji, na przykład, niektórzy ludzie mogliby stracić świadczenia. I jest wiele innych przykładów.

Arthur Allen: Przez lata, wiesz, starasz się opracować najlepszy sposób, aby to zrobić. Każdy rodzaj liczby, którą próbujesz dopracować i uczynić tak dokładną, jak to możliwe, rozwijasz ten rodzaj fingerspitzengefühl…

Dan: Co to jest Fingerpitzengefühl?

Arthur Allen: Cóż, to niemieckie słowo oznaczające coś w rodzaju czucia na końcach palców, gdzie jest to coś w rodzaju nieokreślonej zdolności robienia czegoś takiego

Dan: Jak otworzyć zamek?

Arthur Allen: Tak. Tak. Dokładnie.

Dan: Rzecznik HHS powiedział Arthurowi, że departament będzie nadal przestrzegał wymogów ustawowych i utrzymywał kluczowe programy. Po opublikowaniu artykułu inny rzecznik zadzwonił do KFF, aby powiedzieć, że „pomysł, że to się zatrzyma, jest całkowicie błędny. Osiemdziesiąt milionów ludzi nie zostanie dotkniętych”.

Arthur Allen: Powiedzieli, że są inni ludzie w HHS, którzy potrafią to zrobić i, wiesz, to prawda. Po prostu, można było to znacznie ułatwić. I nie zawsze byli najbardziej niezawodni, jeśli chodzi o, wiesz, powiedzenie czegoś, a następnie zrealizowanie tego. Więc, wiesz, jest powód, żeby być sceptycznym.

Dan: Cóż, to jest credo reportera, prawda? Jeśli twoja mama mówi, że cię kocha, znajdź inne źródło.

Arthur Allen: Tak.

Dan: Więc teraz przyjrzeliśmy się KILKU małym przykładom. I jest ich o wiele więcej. Julie Rovner widzi je jako część większego obrazu..

Julie Rovner: Myślałam o tym tak, że nasz system opieki zdrowotnej to gigantyczna wieża Jenga, która trochę się chwieje, a to, co ją podtrzymuje, to wszystko, co dzieje się w Departamencie Zdrowia i Opieki Społecznej, to wszystkie zasady ruchu drogowego. To całe egzekwowanie, to cała ochrona. W wielu przypadkach to w rzeczywistości finansowanie. To to, co finansuje wiele programów dla osób o niskich dochodach, szkolenie nie tylko lekarzy, ale także przyszłych badaczy. I wyrywają patyki z tej wieży Jenga tak szybko, jak to możliwe, a kiedy wszystko runie, będzie bardzo, bardzo nieładnie.

Dan: Widzi, jak wszystkie te klocki są wyciągane z wieży Jenga. Wie, dlaczego tam są. I co może się stać, gdy zostaną wyrwane.

Julie Rovner: Czuję się bardzo podobnie jak na początku pandemii. To po prostu uczucie, o mój Boże, co za piekło będzie następne? I czy kiedykolwiek będziemy w stanie to naprawić? Naprawdę się o to martwię. I wiesz, przynajmniej podczas pandemii czułam, że wszyscy tak się czuli.

Dan: Biorąc pod uwagę cięcia i zmiany, których byliśmy dotychczas świadkami, administracja działała na własną rękę – a sądy mogą, ale nie muszą, wstrzymać lub cofnąć niektóre z nich.

Ale jest jeszcze jedna z rzeczy, o którą martwi się wiele osób: ogromne cięcia w programie Medicaid, który ubezpiecza około 79 milionów osób. Cięcia na skalę, o której słyszymy, wymagałyby działania Kongresu. Uchwalenia ustawodawstwa.

Julie Rovner uważa, że ​​Kongres będzie miał z tym duże trudności.

Julie Rovner: Nie tyle dlatego, że cięcia w programie Medicaid są trudne, co raczej dlatego, że dla Kongresu z tą niewielką większością Republikanów będzie naprawdę trudno dojść do porozumienia w jakiejkolwiek sprawie.

Dan: Julie, oczywiście, ma kilka bardzo konkretnych powodów, dla których te konkretne cięcia będą tak trudne dla tych konkretnych republikańskich większości. To jest następne.

Ten odcinek An Arm and a Leg jest produkowany we współpracy z KFF Health News. To non-profitowa redakcja zajmująca się problemami zdrowotnymi w Ameryce. Ich dziennikarze — tacy jak Julie Rovner i Arthur Allen — wykonują niesamowitą pracę. Jesteśmy zaszczyceni, że jesteśmy kolegami.

Podsumowując, oto dlaczego cięcia w programie Medicaid są tak poważne.

PREZENTERKA WIADOMOŚCI 3: Republikanie chcą obciąć 2 biliony dolarów z T w długoterminowych wydatkach. A Medicaid może być celem

Dan: Kongresmeni republikańscy uchwalili ramy budżetowe — w zasadzie zarys — z dużymi cięciami rozłożonymi na dziesięć lat.

Wyznaczono komisje, które miały znaleźć konkretne cięcia, i przeznaczono ponad 800 miliardów dolarów na cięcia w ramach komisji, która nie miała zbyt wielu innych opcji

PREZENTERKA INFORMACJI 4: Nowa analiza Biura Budżetowego Kongresu USA pokazuje, że proponowany budżet będzie wymagał OGROMNYCH cięć wydatków na Medicaid.

PREZENTERKA NR 5: Dla Republikanów osiągnięcie własnego celu bez cięć w programie Medicaid jest matematycznie niemożliwe.

Dan: A Julie twierdzi, że cięcia na taką skalę mogą zaszkodzić wielu ludziom.

Julie: Widziałam szacunki mówiące o tym, że 20 milionów ludzi może utracić ubezpieczenie Medicaid… to może być jedna czwarta osób korzystających z Medicaid.

Dan: Julie mówi, że Republikanie chcą uniknąć stwierdzenia, że ​​dokonają tego rodzaju cięć. Więc…

Julie Rovner: Wiesz, teraz Republikanie mówią, że nie zamierzają ciąć Medicaid, wstawiają cudzysłów.

Dan: To, co mówią, że ZROBIĄ, będzie wymagało pewnego rozpakowania. Oto oficjalna linia, jak mówi Julie

Julie Rovner: Po prostu zmniejszymy dodatkowe pieniądze, jakie Medicaid płaci stanom za rozszerzenie programu Medicaid na mocy ustawy o niedrogiej opiece zdrowotnej.

Dan: OK. Dodatkowe pieniądze dla stanów. Rozszerzenie Medicaid. Ustawa o niedrogiej opiece zdrowotnej.

Rozłóżmy to na czynniki pierwsze. Ustawa o niedrogiej opiece zdrowotnej jest najbardziej znana z rynków „Obamacare”, gdzie ludzie mogą kupić ubezpieczenie zdrowotne, nawet jeśli mają już jakieś schorzenia.

Ale inną ważną rzeczą było rozszerzenie programu Medicaid: podniesiono próg dochodów, aby więcej osób mogło się kwalifikować.

Teraz, w taki sposób, w jaki Medicaid jest zaprojektowany, stany dzielą koszty z rządem federalnym. Ale zgodnie z ACA, rząd federalny wysyła dodatkowe pieniądze do stanów , aby zapłacić za większość tej ekspansji. Około 90 procent.

To jest kontekst tej linii, że Kongres nie obciąłby programu Medicaid, a jedynie „dodatkowe” pieniądze dla stanów na rozszerzenie programu.

Julie Rovner: I widzimy wielu Republikanów mówiących, och, jeśli stany chcą to kontynuować. Mogą po prostu zapłacić swoją regularną część. Cóż, ta regularna część to 626 miliardów dolarów w ciągu następnych 10 lat, które stany musiałyby łącznie wygospodarować. No cóż, stany, w przeciwieństwie do rządu federalnego, muszą co roku bilansować swoje budżety. Nie mają 626 miliardów dodatkowych dolarów, aby to zrobić.

Dan: Julie uważa, że ​​wiele stanów ostatecznie ograniczyłoby Medicaid. Niektóre zrobiłyby to automatycznie, na podstawie przepisów, które już są w księgach.

Julie Rovner: Mamy 12 stanów, które mówią, że jeśli Kongres obniży ten próg z 90%, natychmiast anulujemy rozszerzenie Medicaid. Nazywa się to prawami wyzwalającymi i jest 12 stanów z prawami wyzwalającymi.

Dan: Ale niektóre stany — nie tylko nie mają praw spustowych. Mają duży problem.

Julie Rovner: Trzy stany, trzy bardzo czerwone stany, Missouri, Oklahoma i Dakota Południowa. Rozszerzono Medicaid, nie tylko poprzez głosowanie, ale poprzez zmianę konstytucji stanowych.

Dan: Tak, to było całkiem ciekawe: wszystkie stany, które początkowo odrzuciły rozszerzenie programu Medicaid, były rządzone przez polityków republikańskich.

Wydaje się, że głównym powodem, dla którego się temu sprzeciwiali, było to, że, cóż, było to częścią ACA – wiesz, „OBAMA-care”? Ich ustawodawcy nigdy by za tym nie zagłosowali.

Ale rozszerzenie Medicaid jest popularne wśród wielu ludzi. Legislatury w tych stanach nie głosowały za rozszerzeniem, zrobili to ludzie — głosowali za inicjatywami referendalnymi, które faktycznie dodały rozszerzenie Medicaid do konstytucji stanowych.

Julie Rovner: Te trzy stany, które zmieniają swoje konstytucje, nie mają praw wyzwalających, ponieważ zmieniły swoje konstytucje. To może pomóc wyjaśnić, dlaczego senator Hawley z Missouri, który nie jest znany jako wielki obrońca Medicaid, powiedział, że nie zagłosuje za cięciami w Medicaid, ponieważ jest jednym ze stanów, które mogą zostać z bardzo dużym i kosztownym bagażem, jeśli wycofają ten dodatkowy federalny dochód. To tylko jeden przykład. Wiecie, kiedy powiedział to po raz pierwszy, to było tak, dlaczego Josh Hawley nagle jest tak entuzjastycznie nastawiony do Medicaid? Eee, to pomaga wyjaśnić dlaczego.

Dan: To bardzo interesujące. To przykład, dlaczego trudno jest ciąć Medicaid. Um,

Julie Rovner: Zdecydowanie tak.

Dan: A Julie mówi, że są jeszcze inne powody.

Julie Rovner: Mam na myśli, że jeśli cofniesz się do 2017 roku, kiedy Republikanie próbowali po raz pierwszy uchylić i zastąpić ustawę o niedrogiej opiece zdrowotnej, Medicaid okazał się głównym powodem, dla którego nie mogli tego zrobić, ponieważ nagle ludzie odkryli, że Medicaid nie jest tylko dla, wiesz, matek i dzieci na zasiłkach, Medicaid płaci. Zdecydowana większość rachunków za domy opieki w kraju, więc dziadkowie wszystkich, którzy byli w domach opieki, prawdopodobnie otrzymywali Medicaid. Nagle odkryliśmy, ile osób otrzymuje Medicaid, a ludzie odkryli, ile osób otrzymuje Medicaid, i przyszli do Kongresu.

PREZENTER WIADOMOŚCI 6: Na Kapitolu, gdzie dziś odbyły się protesty i wiele aresztowań

Tłum: Odrzućcie ten projekt ustawy.

Reporter: Republikanie w Senacie otrzymali dziś siniaka. Witamy ponownie na Kapitolu…

Tłum: Zabić ustawę. Opieka zdrowotna to prawo człowieka.

Julie Rovner:Byłam tam i powiedzieli, nie chcemy, żebyś to robił, wiesz, to, było bardzo blisko, ale ostatecznie myślę, że Medicaid był naprawdę głównym powodem, dla którego Kongres nie był w stanie uchylić ACA, jeśli w ogóle, Medicaid jest teraz bardziej zakorzeniony i jest na nim więcej osób niż w 2017 roku. No i Kongres ma jeszcze mniejsze większości. Oceń, jak trudne to będzie.

Dan: I jak powiedziałeś, trzy stany z dwoma senatorami republikańskimi w każdym. Julie Rovner: Każdy. To prawda. Więc jest sześć.

Dan: Republikanie mają 53 miejsca w Senacie. Mogą stracić trzy głosy i wezwać wiceprezydenta JD Vance'a, aby przełamać remis. Potrzebują 50 głosów.

Julie Rovner: Mają więc 53 głosy, a sześć z nich pochodzi ze stanów. Pozostawiłoby to bardzo kosztowną torbę. A trzech lub czterech senatorów, którzy głosowali przeciwko temu w 2017 r., nadal tam jest. Więc nawet liczenie do 50 jest trudne.

Dan: Po pierwsze, w tle widać jednego z ukochanych corgi Julie, podkręconego, bo słyszy psa sąsiada na zewnątrz.

Wally: Hau!

Julie Rovner: Wally, szczekasz na Churchy'ego? Pozwolę ci się z nim później pobawić.

Po drugie, oczywiście nie wiemy, co Kongres faktycznie zrobi w tym bardzo nietypowym roku.

Ale bez względu na wszystko, fajnie jest porozmawiać o polityce z Julie Rovner.

I nawet jeśli może się wydawać, że to nie jest przyjemny czas dla Julie Rovner, wykonującej swoją pracę — pijącej z węża strażackiego, jak sama mówi — nie sądzę, żeby miała się gdziekolwiek wybrać.

Julie Rovner: Tak, wiesz, moja mama była dziennikarką. Mój tata był pracownikiem politycznym, zasadniczo. Pracował na szczeblu stanowym, federalnym i lokalnym w swojej karierze i zasadniczo, wiesz, wprowadzał politykę w życie. I to jest moje dziedzictwo i naprawdę mi na tym zależy.

Dan: I nie przyjmuje absolutnie WSZYSTKIEGO. Na przykład nie oglądała „The Pitt”. Superekscytującego – i superstresującego – nowego medycznego dramatu, o którym rozmawialiśmy ostatnio – tego, który opisuje szczególnie intensywny dzień w zatłoczonym miejskim oddziale ratunkowym.

Julie Rovner: Zaczęłam to oglądać – i obejrzałam każdy odcinek ER. Mam na myśli, że jestem jedną z tych osób. Obejrzałam też każdy odcinek Grey’s Anatomy, co jest szalone. No cóż, zaczęłam oglądać Pitt i obejrzałam około trzech czwartych pierwszego odcinka, i pomyślałam, że nie dam rady teraz. I wyłączyłam.

Dan: Tak.

Julie Rovner: Właśnie – i obejrzałam Severance! Pomyślałam sobie: „ Dlaczego oglądam Severance? Nie potrzebuję niczego przerażającego w moim życiu w tej chwili ”. Ale było bardzo dobre. To zabawne, mogłam obejrzeć Severance, ale nie mogłam obejrzeć The Pitt.

Dan: Więc nawet Julie Rovner ma swoje granice. Co uważam za świetne.

Robi to, o czym wszystkim przypominam na końcu każdego odcinka tego programu: dba o siebie.

Jeśli jeszcze nie zapisałeś się na nasz newsletter dotyczący apteczek pierwszej pomocy, myślę, że to dobry moment, żeby to zrobić.

Tutaj podsumowujemy niektóre praktyczne rzeczy, których się nauczyliśmy na temat dbania o siebie i innych:

Moja koleżanka Claire Davenport pomagała swojej współlokatorce walczyć z rachunkami medycznymi na ponad 14 tysięcy dolarów. Udało im się pozbyć dziesięciu tysięcy dolarów dzięki należytej staranności.

Zbieram też porady, które mogłyby posłużyć za materiał na jedną stronę: kilka szybkich porad i linków, z których każdy powinien skorzystać, zanim otrzyma pierwszy rachunek ze szpitala.

Możesz zapisać się i przeczytać wszystko, co do tej pory zrobiliśmy, na stronie arm and a leg show dot com/first aid kit.

Wrócimy z nowym odcinkiem za kilka tygodni.

Do tego czasu dbaj o siebie.

Ten odcinek An Arm and a Leg został wyprodukowany przeze mnie, Dana Weissmanna, z pomocą Emily Pisacreta, Claire Davenport i Zacha Dyera z KFF Health News, a zmontowany przez Ellen Weiss.

Adam Raymonda jest naszym czarodziejem dźwięku.

Naszą muzykę tworzą Dave Weiner i Blue Dot Sessions.

Bea Bosco jest naszym konsultantem i dyrektorem operacyjnym.

Lynne Johnson jest naszym kierownikiem operacyjnym.

An Arm and a Leg jest produkowany we współpracy z KFF Health News. To ogólnokrajowa redakcja produkująca dogłębne dziennikarstwo na temat problemów zdrowotnych w Ameryce —

oraz podstawowy program KFF: niezależne źródło badań nad polityką zdrowotną, sondaży i dziennikarstwa.

Zach Dyer jest starszym producentem audio w KFF Health News. Jest łącznikiem redakcyjnym tego programu.

An Arm and a Leg jest dystrybuowane przez KUOW – stację NPR w Seattle. I podziękowania dla Institute for Nonprofit News za bycie naszym sponsorem fiskalnym. Pozwalają nam przyjmować darowizny zwolnione z podatku. Możesz dowiedzieć się więcej o INN na INN.org.

Na koniec dziękuję wszystkim, którzy wspierają finansowo ten program. Możecie dołączyć w dowolnym momencie na arm and a leg show, dot com, slash: support. Dzięki! I dzięki za słuchanie.