Krótkowzroczne dzieci z Irlandii Północnej traktowane inaczej niż reszta Wielkiej Brytanii

Optometryści z Irlandii Północnej twierdzą, że w przeciwieństwie do innych części Wielkiej Brytanii, dzieciom cierpiącym na krótkowzroczność uniemożliwia się korzystanie z bonów NHS na nowe leczenie.

Kierownik Optometry NI, Brian McKeown, powiedział, że jest to „frustrujące” i że zasady powinny zostać zmienione, natomiast Faith Donaldson, optometrystka z hrabstwa Down, powiedziała, że postęp medycyny może teraz „spowolnić postęp krótkowzroczności”.

Jednakże Ministerstwo Zdrowia stwierdziło, że „dowody nie są jeszcze wystarczające, aby uzasadnić finansowanie wykorzystania środków”.

Miopia, czyli krótkowzroczność, to niezwykle powszechna choroba oczu, która dotyka jedną na trzy osoby w Wielkiej Brytanii .

Dzieci mogą wykorzystać bony NHS o wartości od 40 do 60 funtów na zakup okularów, które pomogą im widzieć wyraźniej, nie mogą jednak wykorzystać ich na specjalne okulary lub soczewki kontaktowe, które pomagają korygować krótkowzroczność.

Leczenie – znane jako leczenie krótkowzroczności – może spowolnić lub zatrzymać pogarszanie się krótkowzroczności.

Pani Donaldson powiedziała, że czuje się zobowiązana poinformować rodziny o metodach leczenia krótkowzroczności.

Według College of Optometrists „metody leczenia krótkowzroczności powinny być zalecane, gdy są klinicznie wskazane i leżą w najlepszym interesie pacjenta”.

Danny, 13-latek, nosi soczewki kontaktowe korygujące krótkowzroczność i sam przekonał się, jaką różnicę mogą one zrobić.

Stwierdził, że zauważył pogorszenie wzroku podczas noszenia okularów, co potwierdziły badania wzroku.

Jednak rozpoczęcie leczenia krótkowzroczności spowolniło ten postęp.

„Podczas kolejnego badania wzroku po pierwszym założeniu soczewek kontaktowych zauważyłem, że stop był dość duży, a różnica była niewielka lub żadna”.

Siostra Danny'ego również ma krótkowzroczność. Ich mama, Emma McManus, powiedziała, że opłacenie prywatnie leczenia krótkowzroczności u obojga było „oczywiste”.

Powiedziała, że zrobią wszystko, co w ich mocy, aby „spowolnić tę (krótkowzroczność) i uratować swój wzrok”.

Soczewki kontaktowe Danny'ego kosztują około 30 funtów miesięcznie, a okulary dla jej córki, które mają leczyć tę przypadłość, kosztują łącznie około 300 funtów.

Pani McManus wiedziała, że nie może wykorzystać bonu NHS na leczenie krótkowzroczności, nie miała jednak pojęcia, że można z niego skorzystać w innych częściach Wielkiej Brytanii.

Uważa, że stawia to tutejsze rodziny w niekorzystnej sytuacji.

„To może zadecydować o tym, czy inna rodzina zdecyduje się na wdrożenie systemu leczenia krótkowzroczności, czy też będzie musiała powiedzieć: »Nie, po prostu nie mogę tego zrobić«.

„Uważam, że to po prostu niesprawiedliwe”.

Brian McKeown, prezes Optometry NI, stowarzyszenia reprezentującego wszystkich optometrystów w Irlandii Północnej, powiedział, że „istnieje coraz więcej dowodów” na skuteczność leczenia krótkowzroczności.

Dodał, że ma pacjentów, którzy zauważyli korzyści z tej metody, i że „frustrujące” jest to, że osoby mieszkające w pozostałych częściach Wielkiej Brytanii mogą wykorzystać bony na leczenie.

„Uważamy, że konieczna jest zmiana” – dodał.

Pan McKeown powiedział, że dokument został złożony do organu, który podejmuje decyzje w sprawie finansowania tego typu spraw, i że czeka on na oficjalną odpowiedź.

Ministerstwo Zdrowia poinformowało, że „nadal monitoruje sytuację i analizuje dostępne dowody, lecz na razie stanowisko pozostaje niezmienione”.

Poinformowano, że urzędnicy spotkali się z przedstawicielami Optometry NI i zapewnili „pracowników służby zdrowia, że Ministerstwo Zdrowia w dalszym ciągu interesuje się tą kwestią”.

• Trudności z czytaniem słów z odległości, np. z tablicy w szkole
• Siedzenie blisko telewizora lub komputera albo trzymanie telefonu komórkowego lub tabletu blisko twarzy
• Mam bóle głowy
• Częste pocieranie oczu