Co to jest wścieklizna i jak się rozprzestrzenia? Fakty i ostrzeżenia podróżne po śmiertelnym przypadku w Wielkiej Brytanii

Wścieklizna to śmiertelny wirus przenoszony poprzez urazy, takie jak ugryzienia czy zadrapania, spowodowane przez zakażone zwierzę.

W krajach rozwijających się ludzie często zarażają się wirusem od bezdomnych zwierząt i psów.

Choć wścieklizna jest prawie zawsze śmiertelna, leczenie poekspozycyjne może być bardzo skuteczne, jeżeli zostanie zastosowane niezwłocznie po kontakcie z zakażonym zwierzęciem.

Początkowe objawy wścieklizny są podobne do objawów grypy i obejmują gorączkę, ból głowy, nudności, wymioty, pobudzenie, niepokój, trudności w połykaniu i nadmierne wydzielanie śliny.

Skurcze mięśni podczas połykania utrudniają pacjentom picie, mogą też wystąpić u nich halucynacje i paraliż.

Okres inkubacji między zakażeniem a wystąpieniem objawów wynosi zazwyczaj od trzech do 12 tygodni, ale może też trwać od kilku dni do kilku miesięcy.

W Wielkiej Brytanii od 1902 roku nie odnotowano żadnego przypadku zarażenia się człowieka wścieklizną od zwierząt innych niż nietoperze.

W 2002 roku w Szkocji odnotowano pojedynczy przypadek wścieklizny od nietoperza, w wyniku którego osoba zarażona została wieloma ukąszeniami nietoperza.

W latach 2000–2024 w Wielkiej Brytanii odnotowano sześć przypadków wścieklizny, wszystkie związane z narażeniem na zakażenie za granicą.

W 2018 roku mieszkaniec Wielkiej Brytanii zaraził się wścieklizną po ugryzieniu przez kota w Maroku.

Brytyjska Agencja Bezpieczeństwa Zdrowotnego (UKHSA) ostrzega, że ​​wścieklizna jest powszechna w innych częściach świata, szczególnie w Azji i Afryce.

Podróżnym zaleca się unikanie kontaktu z psami, kotami i innymi zwierzętami oraz sprawdzenie, czy przed podróżą konieczne jest zaszczepienie się przeciwko wściekliźnie.

Jeśli człowiek zostanie ugryziony lub podrapany przez zwierzę, lub jeśli zwierzę poliże go w oczy, nos, usta lub ranę, powinien dokładnie umyć to miejsce wodą z mydłem i natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską.

Ta sama rada dotyczy osób w Wielkiej Brytanii, ugryzionych lub podrapanych przez nietoperza.

Osoby, które poddały się leczeniu poekspozycyjnemu, powinny skonsultować się z lekarzem po powrocie do Wielkiej Brytanii, aby mieć pewność, że leczenie jest kontynuowane i skuteczne.

Nawet jeśli dana osoba nie szukała pomocy za granicą, powinna skonsultować się z lekarzem w Wielkiej Brytanii, jeżeli została ugryziona przez zwierzę podczas pobytu za granicą.

Więcej informacji na temat ryzyka zachorowania na wściekliznę w różnych krajach można znaleźć na stronie internetowej TravelHealthPro, prowadzonej przez Krajową Sieć i Centrum Zdrowia w Podróży.

Co roku na świecie notuje się około 59 000 zachorowań na wściekliznę, ale nie odnotowano żadnego przypadku przeniesienia choroby z człowieka na człowieka.