W wieku 103 lat nie może znaleźć lekarza, który zgodziłby się na wizyty domowe w Cagnes-sur-Mer

Nawet w centrum miasta znalezienie lekarza może być trudne. Germaine Chambaut, lat 103, ma trudności z uzyskaniem leczenia, ponieważ nie może się poruszać i nie może znaleźć specjalisty, który od czasu do czasu odwiedziłby jej łóżko w celu przedłużenia recepty.

„Nie jesteśmy w miejscu trudno dostępnym” – zauważa jej syn, 71-letni Marc Chambaut. Ta kobieta mieszka tuż obok Parc des Canebiers i parkingu Villette w Cagnes-sur-Mer.

„Nasze problemy zaczęły się sześć miesięcy temu, kiedy lekarz, który ją leczy, zamknął jej gabinet 'z powodów zdrowotnych' ” – mówi Marc przy drzwiach wejściowych . „To było bardzo wygodne, bo była w budynku. Znak radzi dzwonić pod numer 15 w nagłych wypadkach. Ale to nie jest rozwiązanie dla nas, dopóki czekamy na jej powrót – i tak nie wiemy, kiedy”.

Lekarze mówią, że to zbyt skomplikowane.

Więc ten Cagnois zakasał rękawy i przejrzał całą książkę telefoniczną. Niestety. „Żaden lekarz nie zgodził się przyjść do niej do domu. Mówią, że to zbyt skomplikowane, że nie przyjmują nowych pacjentów albo że wkrótce przejdą na emeryturę. Po prostu mama nie ma żadnych szczególnych problemów zdrowotnych, ale bierze leki nasercowe i potrzebuje plastrów z morfiną, ponieważ miała poważny upadek. Jest przykuta do łóżka od 3 lat i nie może się ruszać. Na szczęście pielęgniarki przychodzą codziennie, a fizjoterapeuta również regularnie. Ale to nie rozwiązuje problemu z koniecznością odnawiania recept”.

Mężczyzna skontaktował się ze służbami ratunkowymi, które skierowały go do SOS Médecin. Po wielu telefonach w końcu udało mu się porozmawiać z lekarzem pogotowia ratunkowego. „Jest bardzo miły i zgodził się od czasu do czasu przyjść i nam pomóc, ale to nie jest trwałe rozwiązanie”.

Marc, który mieszka niedaleko matki, przyjeżdża do niej co noc, żeby się nią opiekować. „Widzisz, nie ma mowy o umieszczeniu jej w domu opieki. Ona by tego nie zniosła, ja też nie. Poza tym czuje się dobrze; potrzebuje tylko lekarza, który będzie ją monitorował. Zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy. Moja córka zasugerowała, żebym skontaktował się z prasą. Może w ten sposób uda nam się znaleźć kogoś, kto zgodzi się od czasu do czasu odwiedzić moją matkę. To nasza ostatnia nadzieja”.

Rens. : [email protected]