Lorraine. „Uważaj na guru zdrowia psychicznego” – ostrzega Denis Renaud, dyrektor ALSMT 54.
-ex-medecine-du-travail-photo-thierry-fedrigo-1749233270.jpg)
Jesteś lepiej znany jako „medycyna pracy”, ale tak naprawdę to Lorraine Association for Workplace Health (ALSMT). Jaka jest Twoja rola? Czy pracownicy mogą się z Tobą skontaktować w dowolnym momencie i anonimowo?
„Każdy pracownik może poprosić, bez rozmowy z pracodawcą, o wizytę u lekarza medycyny pracy poza okresową wizytą, która może odbywać się co pięć lat w przypadku prostego monitorowania, trzy lata w przypadku monitorowania specjalistycznego, kobiet w ciąży, niepełnosprawnych itp., a dwa razy na dwa lata w przypadku monitorowania zaawansowanego, w przypadku osób, które mają pracę o szczególnym ryzyku. Masz obowiązek wyświetlania we wszystkich firmach danych kontaktowych służby medycyny pracy i lekarza medycyny pracy. Pracownik musi mieć je dostępne”.
Czyli zazwyczaj, gdy do ciebie dzwoni, to mówi o problemach ze zdrowiem psychicznym?
„Najpierw, generalnie tak. Zdrowie psychiczne to równowaga między różnymi czynnikami. Fizycznymi, psychologicznymi, emocjonalnymi, społecznymi, duchowymi, a być może także ekonomicznymi. Jednak praca jest czynnikiem integracji społecznej i poczucia własnej wartości. Kiedy pracownik staje w obliczu ryzykownej sytuacji w pracy, prosi o wizytę u lekarza medycyny pracy, aby podzielić się swoimi obawami i obawami: problemami psychologicznymi, z którymi może się zetknąć, presją, radzeniem sobie ze stresem itp. W kontekście zarządzania mamy wiele sytuacji obejmujących skomplikowane stanowiska hierarchiczne, które sprawiają, że pracownik czuje się zdezorientowany”.
Co można zrobić w obliczu tych zagrożeń psychospołecznych?
„Lekarz medycyny pracy może najpierw nawiązać dialog z pracodawcą. Po konsultacji, jak w przypadku każdego lekarza, pracownik może poprosić o podjęcie działań lub nie. Prośba o konsultację może również pochodzić od pracodawcy. W rzeczywistości lekarz medycyny pracy jest brakującym ogniwem w relacji między pracodawcą a pracownikiem. Często to lekarz przywraca relację pracodawca-pracownik, gdy jest ona zerwana”.
Zdrowie psychiczne w pracy: „Słuchaj, nie mogę już tego znieść, zabiję go!”
Co zatem jest potrzebne do zachowania dobrego zdrowia psychicznego w pracy i jakie jest przesłanie dla menedżerów?
„To prawda, że jest to dość ogólny dyskurs, trochę trudny do zrozumienia, ale musimy wyobrazić sobie zdrowie psychiczne jako grę budowlaną. Od momentu, gdy zaczynasz usuwać cegłę, istnieje nierównowaga. Musimy więc zadać sobie pytanie: kiedy usuwasz tę cegłę, czy jest to tymczasowe, czy nie? Czy będziesz w stanie to zrekompensować i zachować równowagę? A potem być może musimy również powiedzieć sobie, że to niekoniecznie wina firmy. Możemy również, nie ingerując w życie prywatne, doradzić pracownikowi, który naszym zdaniem ma trudności ludzkie, aby udał się do lekarza medycyny pracy, ponieważ on może otworzyć dialog, zrobić rzeczy. Prosisz go, aby zadzwonił do lekarza medycyny pracy, to lekarz medycyny pracy to zrobi. Kierownik jest zobowiązany do utrzymywania normalnych relacji. Nie może wyjść poza to. Nie masz prawa być nachalny”.
Z jakimi sytuacjami wybuchowymi się spotykasz i jak sobie z nimi radzisz?
„Zwykle jest to telefon, który mówi: 'Słuchaj, nie mogę już tego znieść, zabiję go!' Po pierwsze, zarządzanie stresem. Zamierzamy zmniejszyć presję. Powiedz nam, co się dzieje... Jeśli naprawdę masz problem, wychodzisz z biura, idziesz na spacer, wracasz... W takich przypadkach szybko znajdziemy ci termin. Zawsze zostawiamy miejsce na nagłe wypadki”.
Potępiasz „guru” dobrego samopoczucia w miejscu pracy. Kim oni są?
„Mam na celu firmy ubezpieczeniowe. Wyrządzają wiele szkód. Wmawiają ludziom, że telekonsultacja, rozmowa telefoniczna lub zbiorowa interwencja podnosząca świadomość wystarczą, aby uczynić świat wspaniałym. Pozwólmy im wykonywać swoją pracę jako firmy ubezpieczeniowe. Naszą rolą jest zapobieganie. Mamy przeszkolonych w tym celu ludzi. Firma ubezpieczeniowa nie pójdzie do firmy, aby ją zwiedzić i ocenić ryzyko. Przyjdzie więc i skopiuje model, ogólną kampanię podnoszącą świadomość w firmie. Co to przyniesie? Rzeczywistość, skuteczność, wydajność, nie ma ich tam. Są w lokalnym podejściu z ludźmi, którzy podróżują i wiedzą, jak dostosować swoje komunikaty i zalecenia. Mamy siłę zrodzoną z multidyscyplinarności. I jest ona bezpłatna. Dlatego mówię firmom: zanim ulegniesz syrenom, zanim wydasz 1 euro na zewnętrzną poradę, zadzwoń do nas”.
Czy masz władzę przymusu?
„Udzielamy opinii i porad. Pracodawca nie musi się do nich stosować. Musi jednak uzasadnić swoje działania, a w przypadku kontroli ponosi odpowiedzialność. Musicie zrozumieć, że działamy na mocy delegacji odpowiedzialności pracodawcy. To pracodawca odpowiada za bezpieczeństwo swoich pracowników. Delegują tę odpowiedzialność nam. Mamy podstawową ofertę, ale w zamian oni pozostają decydentami. Mogą więc na przykład odrzucić proponowaną zmianę stanowiska pracy. Później, jeśli dojdzie do wypadku w miejscu pracy, mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności, jeśli nie wzięli pod uwagę udzielonych im porad. Z drugiej strony, gdy wydajemy opinię o niezdolności pracownika do pracy, są oni zobowiązani do jej przestrzegania. Mogą ją następnie zakwestionować w sądzie”.
Wracając do zdrowia psychicznego, czy zauważasz wzrost „wypalenia”?
„Musimy uważać na to, co mówimy o „wypaleniu”. To jeden z aspektów bardzo szerokiej nierównowagi zdrowia psychicznego. Pod tym terminem kryje się wiele rzeczy. W nierównowadze zdrowia psychicznego są osoby cierpiące na choroby psychiczne, które mogą pracować bez żadnych problemów. Często jest to całkowicie niewidoczna niepełnosprawność. A potem są osoby, które mogą cierpieć na depresję. Depresja niekoniecznie jest „wypaleniem”. Może być wieloczynnikowa. I tam jest nierównowaga zdrowia psychicznego. Głównym osiągnięciem w zakresie zdrowia zawodowego jest to, że teraz mamy wizję profilaktyki pierwotnej i globalnej. To znaczy, że traktujemy jednostkę jako całość. Nie dzielimy jej na przedziały czasowe. Nie mówimy: zdrowie zawodowe jest od 7 rano do 6 wieczorem..”
Czy zatem „nierównowagi” należy szukać poza środowiskiem zawodowym?
„Na naszym poziomie postaramy się dostarczyć kluczy do zrozumienia, kiedy dochodzi do braku równowagi. Weźmy przykład opiekunów rodzinnych. Masz kogoś, kto zawsze przychodzi do pracy późno, zmęczony. Nie wiesz, że wstaje o 5 rano, aby zająć się krewnym. Kiedy dociera do biurka, przepracował już trzy godziny. Więc niekoniecznie masz te informacje, ponieważ opiekunowie nie deklarują się. A jednak będzie to miało bezpośredni wpływ na zdrowie psychiczne pracownika. Ta koncepcja rozróżniania między oczekiwaną umiejętnością, daną umiejętnością, umiejętnością, która może być wyjątkowa, a umiejętnością, która może być gorsza — to zadanie menedżera. Musi wiedzieć, jak sobie z tym wszystkim poradzić. Równowaga zdrowia psychicznego to również zdolność menedżera do znalezienia punktu równowagi. To, co możemy powiedzieć pracodawcom, to słuchajcie swoich pracowników”.
L'Est Républicain
