Operacje kręgosłupa u pacjentów powyżej 80. roku życia: klucze do zmniejszenia liczby powikłań

Operacje kręgosłupa u pacjentów w podeszłym wieku stanowią coraz większe wyzwanie dla chirurgów. Wiemy, że pacjenci w podeszłym wieku są krusi, co naraża ich na większą liczbę powikłań : wraz z wiekiem jakość kości znacznie się pogarsza , a ryzyko złamań wzrasta, a układ odpornościowy jest mniej sprawny, co predysponuje ich do większej liczby infekcji . Degradacja tkanek, której doświadczamy wraz z wiekiem, jest zazwyczaj bardzo znacząca, począwszy od 80. roku życia.

W rzeczywistości moglibyśmy się zgodzić, że to właśnie w tym wieku zgłasza się najwięcej powikłań . Prawdą jest, że mogą występować znaczne różnice między pacjentami – osoby, które regularnie uprawiały sport i nie miały chorób współistniejących, mają najniższy wskaźnik powikłań w tym samym wieku . Z kolei pacjenci, którzy od lat prowadzą siedzący tryb życia, mają toksyczne nawyki, takie jak palenie tytoniu , lub zgłaszają dużą liczbę chorób współistniejących, będą nieuchronnie narażeni na wyższe ryzyko powikłań .

Wielokrotnie podkreślaliśmy wagę dokładnego wywiadu lekarskiego , który w tej grupie wiekowej jest jeszcze ważniejszy. Musimy również ocenić wsparcie rodziny, ponieważ powrót do zdrowia będzie wolniejszy i będzie wymagał większych nakładów niż u młodszych pacjentów.

Wielodyscyplinarna ocena i przygotowanie przedoperacyjne będą kluczem do pomyślnego wyniku zabiegu. W tym kontekście kładziemy nacisk na niezbędną ocenę przedoperacyjną przeprowadzoną przez doświadczonego anestezjologa . Prawidłowa ocena ryzyka anestezjologicznego u tych pacjentów pozwoli nam być dobrze przygotowanym na potencjalne zdarzenia, które mogą wystąpić podczas zabiegu.

W tej grupie wiekowej szczególnie ważne jest, aby chirurdzy kręgosłupa zazwyczaj wybierali najmniej inwazyjne rozwiązanie chirurgiczne . Na szczęście dostępna obecnie technologia pozwala nam wykonywać operacje endoskopowe , nawigacyjne lub z wykorzystaniem robota , z bardzo małymi ranami i minimalnym uszkodzeniem tkanek . Pozwala to na ograniczenie utraty krwi w grupie pacjentów, o której wiemy, że gorzej reaguje na śródoperacyjną utratę krwi i ma wyższy wskaźnik infekcji w przypadku dużych ran lub długotrwałych operacji.

W rzeczywistości kluczowa jest nie tylko minimalna inwazyjność. Równie ważny, a może nawet ważniejszy, jest czas operacji . Wiemy, że starsi pacjenci znacznie gorzej tolerują operację i długie okresy znieczulenia . Dlatego czas operacji powinien być kluczowym czynnikiem w planowaniu , ponieważ w innych grupach wiekowych nie jest on tak istotny.

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​prawie 90% przypadków można rozwiązać w czasie krótszym niż godzina. Patologia kręgosłupa , która prowadzi do operacji w tych grupach wiekowych, to zazwyczaj ucisk nerwu spowodowany zwężeniem kanału szyjnego lub lędźwiowego albo przepukliną dysku . W niektórych przypadkach, jeśli występuje znaczny stopień niestabilności mechanicznej , uwolnieniu nerwu może towarzyszyć założenie instrumentarium . Może się to wydawać paradoksalne, ale choroba zwyrodnieniowa stawów związana z wiekiem sprawia, że ​​te kręgosłupy są w większości przypadków bardzo stabilne mechanicznie. Mimo to, instrumentarium na jednym poziomie niewiele wydłuża procedurę, więc gdy jest ono potrzebne, nie powinniśmy się wahać.

Zupełnie inna sytuacja ma miejsce u pacjentów z deformacją lub zaburzeniem równowagi , które uniemożliwiają im prawidłowe chodzenie. W takim przypadku operacja może polegać jedynie na korekcji deformacji poprzez długie nacięcie. Doświadczenie pozwoliło nam również drastycznie skrócić czas operacji w takich sytuacjach, z sześciu lub ośmiu godzin do około dwóch godzin z bardzo niewielką utratą krwi . Dzięki temu możemy zaoferować pacjentom, którzy się kwalifikują, operację, która znacząco przywraca jakość życia utraconą z powodu niemożności chodzenia w pozycji wyprostowanej. Aby w każdym przypadku postawić prawidłową diagnozę, niezbędny będzie najnowocześniejszy skaner EOS, który oceni ustawienie kręgosłupa i jego relację z innymi częściami szkieletu, takimi jak biodra czy kolana.

Pomimo całego przygotowania i dostępnych narzędzi, musimy być przygotowani na kolejne powikłania, wiele z nich nieoczekiwanych. Dlatego w tej grupie wiekowej ważny jest wzmożony nadzór pooperacyjny . W ciągu pierwszych 48 godzin należy wykluczyć krwiaki pooperacyjne u pacjentów, którzy ze względu na wiek nie krzepną tak dobrze, jak młodsi pacjenci. Początkowa gorączka zmusi nas do wykluczenia infekcji dróg moczowych lub obwodowych . A gorączka, po opuszczeniu szpitala, może wzbudzić podejrzenie zakażenia rany, które w najgorszym przypadku może być infekcją rozprzestrzenioną na głębsze warstwy . Dobrą wiadomością jest to, że wszystkie te sytuacje są odwracalne, zwłaszcza jeśli zostaną wcześnie wykryte.

Opinia

Po raz kolejny praca całego zespołu jest tutaj niezbędna . Personel pielęgniarski, wraz z personelem administracyjnym naszego Instytutu , odegrał kluczową rolę w szybkim wykrywaniu nieoczekiwanych powikłań. Dobrze wyszkolona i poinformowana rodzina przyczynia się nie tylko do poczucia wsparcia pacjenta, ale także do wykrycia wszelkich nieprawidłowości, które w tej grupie wiekowej są niekiedy nieuniknione.