Modyfikowane bakterie w leczeniu kamieni nerkowych: badanie ujawnia przełom w terapiach mikrobiologicznych

Terapie bazujące na manipulowaniu mikrobiomem jelitowym mają jednak swoje ograniczenia, ponieważ regularne kolonizowanie jelit sztucznymi bakteriami jest niemożliwe . Obecnie ten etap osiągnięto dzięki opracowaniu bakterii zdolnych do leczenia kamieni nerkowych.

Naukowcy ze Stanford University (Stany Zjednoczone) opublikowali w czasopiśmie Science badanie, którego wyniki stanowią obiecujący, choć wciąż niedoskonały, krok w kierunku terapii mikrobiologicznych – wskazuje czasopismo.

W badaniach na modelach zwierzęcych i wczesnych badaniach na ludziach sztuczne bakterie jelitowe przeznaczone do leczenia kamieni nerkowych skutecznie skolonizowały mikrobiom jelitowy.

Badania nad manipulowaniem mikrobiomem jelitowym przy pomocy terapeutycznie modyfikowanych bakterii jak dotąd dają obiecujące wyniki u zwierząt , ale często zawodzą w warunkach klinicznych z powodu niespójnej kolonizacji.

Zespół skupił się na powszechnie występującej bakterii jelitowej, Phocaeicola vulgatus, którą zmodyfikowano genetycznie tak, aby spożywała porfiran, substancję odżywczą pochodzącą z wodorostów.

W poprzednich badaniach zespół wykazał, że zmiana poziomu prebiotyku porfiranowego w diecie może stworzyć kontrolowaną niszę umożliwiającą stabilną, regulowaną kolonizację bakterii , którą w razie potrzeby można odwrócić.

Porfiran jest rzadko wykorzystywany przez drobnoustroje w populacjach zachodnich, ponieważ tylko około 2 procent z nich posiada bakterie posiadające tę zdolność, co stwarza w dużej mierze niezajętą niszę ekologiczną, w której zmodyfikowany szczep może rozwijać się bez konkurencji .

Zespół stworzył metabolizujący porfiran szczep P. vulgatus , który rozkłada szczawian, przyczynę nawracających kamieni nerkowych . W badaniach na modelach zwierzęcych oraz w badaniu klinicznym fazy 1/2a z udziałem zdrowych ludzi, autorzy odkryli, że zmodyfikowane bakterie jelitowe mogą bezpiecznie i skutecznie kolonizować jelita i wywierać działanie terapeutyczne poprzez redukcję poziomu szczawianów.

Jednak u niektórych osobników rozwinęła się trwała kolonizacja z powodu mutacji genetycznych, a znaczące poziome transfery genów zaburzyły terapeutyczne działanie szczepu.

Autorzy zauważają, że chociaż metoda ta wykazała wczesne, skromne oznaki redukcji poziomu szczawianów, nadal istnieją pewne wyzwania, takie jak stabilność szczepu, bioasekuracja i konkurencja ze strony rodzimych mikroorganizmów.