Ik was op familievakantie toen ik een gênant seksueel symptoom opmerkte (en het is geen erectiestoornis). Tegen de tijd dat ik bij de dokter was, was het bijna te laat - dit is wat mannen nooit mogen negeren.

Toen de 47-jarige Tim Weale een zeurende pijn in zijn heup voelde, dacht hij dat dit kwam doordat hij met zijn gezin in een tent op de harde grond sliep.

Het was 2023 en Tim, zijn vrouw Bridget en hun twee kinderen, Clancy en Maeve, toen respectievelijk zes en acht jaar oud, vinkten iets belangrijks af van hun gezinsbucketlist: een rondje over de kaart in de Outback van Australië.

'Bridget en ik hadden eigenlijk altijd al een passie voor avontuur in de buitenlucht', vertelt Tim.

'Het was een van onze grootste dromen ooit: als onze kinderen oud genoeg waren, zouden we ze meenemen op een avontuur in de Outback. Dat was evenzeer voor hen, als voor ons. Ik ben opgegroeid op het platteland en heb als jongen vierenhalf jaar op Lord Howe Island gewoond.

'Er waren geen regels, we droegen geen schoenen, dat soort dingen. Hoewel onze kinderen in het westen van Sydney zijn opgegroeid, wilden we ze gewoon een beetje van die ervaring meegeven in hun jeugd, op een leeftijd dat ze het zich konden herinneren.'

En zo vertrok de familie Weale op de reis van hun leven.

'We waren in de Kimberley om het Mitchell Plateau te bezoeken. Om er te komen moesten we ongeveer 800 km over onverharde, hobbelige zandwegen rijden,' vertelt Tim.

'Ik ging ervan uit dat het heen en weer schommelen, in combinatie met het feit dat ik midden veertig was, ervoor zorgde dat ik me steeds slechter voelde.'

Later, tijdens een reis langs de westkust van Australië, begon Tim last te krijgen van zijn schouder.

'Ik vroeg Bridget of ze wilde kijken of er een grote knoop in zat, maar ze voelde eigenlijk niks,' herinnert Tim zich.

'Toen we in Carnarvon waren, ben ik naar een fysiotherapeut geweest. Ze deden wat dry needling, maar het werd nooit echt beter.'

Ondanks deze vervelende kwaaltjes was er altijd wel een even avontuurlijke activiteit om de symptomen te verklaren.

Een pijnlijke lies in Exmouth? Waarschijnlijk opgelopen tijdens het zwemmen met walvissen of snorkelen.

Pijn aan zijn stuitje? Weer reden ze veel off-road.

'De pijn duurde nooit heel lang en ik had zeker niet gedacht dat het een teken van iets ernstigers kon zijn,' zegt Tim.

Maar toen het gezin eindelijk weer over de Nullabor was en terug was in Sydney, ontdekte Tim een ​​symptoom dat hij niet kon negeren.

Lees meer

'Op een ochtend, niet lang nadat ik terug was, ontdekte ik bloed in mijn ejaculaat', vertelt hij.

'Toen dacht ik: dat is niet goed.'

Tims arts vroeg om een ​​bloedtest op prostaatspecifiek antigeen (PSA), de eerste stap bij het vaststellen van prostaatkanker. Hij verzekerde Tim echter dat hij zich niet al te veel zorgen hoefde te maken, gezien zijn leeftijd en het feit dat de ziekte niet in zijn familie voorkwam.

'Het gemiddelde PSA-getal voor een man van mijn leeftijd ligt meestal tussen de één en de drie,' legt Tim uit.

'Toen ik de uitslag kreeg, stond die op 64. De dokter had nog nooit zo'n hoge uitslag gezien.'

Omdat hij dacht dat er iets mis was met de test, gaf Tims arts een herhaling. Deze keer kwam de waarde uit op 84.

'Toen zei hij tegen mij: "Oké, er is hier een groot probleem", en stuurde me door voor meer tests.

Die testen bestonden uit een MRI, botscan, PET-scan en een prostaatbiopsie 'waarbij er 12 metalen staven door je perineum worden geplaatst', voegt Tim droogjes toe.

'Niet echt leuk.'

Erger nog: de stortvloed aan tests bevestigde wat iedereen al vreesde: het was niet alleen prostaatkanker, maar dan in stadium 4.

'Ze bevestigden dat de prostaatkanker "uit de prostaat was gesprongen", zoals ik het uitleg, en zich had verspreid naar mijn heup, mijn bekken, mijn stuitje, mijn schaambeen, twee plekken op mijn ruggengraat, twee ribben, mijn schouderblad en er zaten ook twee plekken in mijn long,' legt Tim uit.

De veteraan, die met een vleugje humor terugdenkt aan de ergste dag van zijn leven, wordt nuchter als hij terugdenkt aan de dag dat hij dat nieuws kreeg.

'2023 was het jaar van de allerhoogste hoogtepunten, van de reis met mijn gezin, tot het allerlaagste dieptepunt, toen ik in december, vlak voor Kerstmis, de diagnose kreeg', zegt hij.

'Ik heb mijn eigen sterfelijkheid al aanvaard toen ik veel jonger was en in het leger zat,' vertelt hij.

'Maar als vader kon ik alleen maar denken aan mijn vrouw en kinderen, en ook aan mijn ouders - hoe hun leven eruit zou zien zonder mij.'

Toch bleef Tim vastberaden.

'Tijdens het testproces bereidde ik me voor op het nieuws dat zou komen, maar tegelijkertijd wist ik dat ik er, wat het ook was, gewoon recht op af zou gaan', herinnert hij zich.

'Ik had besloten dat we het zouden winnen. Dat was vanaf het begin absoluut mijn mentaliteit.'

En Tim heeft het aangepakt.

Tim begon met bestraling en hormoonbehandeling om zijn testosterongehalte te verlagen (wat hij omschrijft als de 'voedselbron' voor zijn kanker). Daarna onderging hij vijf maanden lang, van januari tot en met mei vorig jaar, chemotherapie.

'Ik heb de hele tijd gewerkt,' zegt Tim. 'Ik was vastbesloten om zoveel mogelijk normaliteit te behouden.'

Nadat de chemo was afgerond, kreeg Tim het beste nieuws dat hij het hele jaar had gehoord.

'Mijn PSA-waarden waren aanvankelijk 64 en vervolgens 84, maar vóór de behandeling stegen ze al snel', vertelt hij.

'Vlak voordat ik met de chemo begon, was dat getal 154. Toen ik klaar was met de chemo, en ze een paar maanden later opnieuw testten, was dat getal 0,010.'

Tim zegt dat de emotionele ontlading die hij voelde toen hij het nieuws hoorde, met niets te vergelijken was.

'In wezen betekent dit dat mijn kanker voor altijd in mijn lichaam blijft, maar zoals ik het beschrijf, slaapt hij. De laatste scans konden geen groei zien van vóór de chemo tot ná de chemo. Er was geen groei in de gebieden waar de kanker mijn botten had aangevreten, en de plekjes in mijn long, waarvan er één ongeveer zo groot was als een muntstuk van 20 cent, en die konden ze niet meer zien. Hij was niet meer te detecteren.'

Tim heeft zijn baan bij een ASX 100-bedrijf opgezegd om tijd door te brengen met zijn kinderen en zich te richten op het inzamelen van geld voor kankeronderzoek via het Chris O'Brien Lifehouse.

'In plaats van geld op te halen voor aandeelhouders, haal ik geld op voor kanker,' grapt Tim. Hij voegt eraan toe dat het tempo van innovatie en onderzoek op het gebied van kankerbehandeling hem hoop geeft.

'Het Chris O'Brien Lifehouse en het onderzoek dat ze doen, zijn gewoonweg ongelofelijk', zegt hij.

'En het onderzoek gaat nu razendsnel. Het medicijn dat ik nu dag en nacht slik, viel een jaar geleden niet onder de Pharmaceutical Benefits Scheme en kostte $ 3.800 per maand', zegt hij.

'Twee jaar geleden werd het nog in het buitenland getest, en nu is het niet alleen de gouden standaardbehandeling, maar het wordt ook nog eens aangeboden door de PBS en kost me 8 dollar per maand.'

Naast zijn bijdrage aan het inzamelen van geld, deelt Tim ook graag zijn verhaal, zodat andere mannen in zijn situatie de signalen dat er iets mis is niet missen.

'Als ik terugkijk, had ik al vóór de reis klachten', vertelt hij.

'Ik merkte dat ik na het plassen echt moest ontspannen en dat ik het gevoel had dat er nog wat over was. Ik merkte ook subtiele veranderingen in de kleur en textuur van mijn ejaculaat.'

Volgens de Prostate Cancer Foundation of Australia (PCFA) komt prostaatkanker bij jonge mannen steeds vaker voor.

In Australië krijgen elk jaar 403 mannen onder de 49 jaar de diagnose prostaatkanker. Dat is ongeveer 1,58 procent van alle mannen bij wie nieuw prostaatkanker wordt vastgesteld.

De afgelopen 40 jaar is het aantal mannen bij wie de ziekte in de veertig wordt vastgesteld met ongeveer 2500 procent toegenomen. Dit komt grotendeels door de komst van PSA-testen en de beschikbaarheid van testen voor jongere mannen.

'We hebben onlangs nieuwe richtlijnen gepubliceerd waarin wordt aanbevolen dat mannen rond hun 40e een PSA-test laten doen. Zo kunnen ze hun PSA-waarden routinematig in de gaten houden en eventuele problemen zo vroeg mogelijk signaleren,' legt Anne Savage, CEO van PCFA, uit.

'Vroege opsporing is essentieel voor de overleving. We moedigen mannen aan om met hun arts te praten over een controle.

'Het is van groot belang dat jongere mannen met een hoger risico op prostaatkanker al op jongere leeftijd beginnen met een PSA-test.

'Mensen die een hoger risico lopen, zijn onder meer mannen met een directe mannelijke verwant die de ziekte heeft, of verwanten in de tweede graad die zijn overleden aan prostaatkanker.'

En Tims boodschap aan Australische mannen kan niet duidelijker zijn:

'Als u ook maar de geringste verandering in uw lichaam opmerkt, of het nu de soort pijn is die ik ervoer, of veranderingen in de consistentie en kleur van uw ejaculaat, of een ander gevoel bij het plassen, laat het dan meteen onderzoeken.

'Denk niet dat het normaal is en ga niet naar Dr. Google. Ga naar je huisarts en laat je testen, vooral als het in je familie voorkomt', zegt Tim.

'Maar zelfs als u geen familiegeschiedenis hebt, laat dan gewoon een basistest doen', voegt hij toe.

'Het is gewoon een vinkje zetten bij een bloedtest. En als de dokter nee zegt, druk je gewoon door en zeg je dat ik de reden ben.'

Deze mei deelt Tim zijn verhaal ter ondersteuning van de belastingactie van Chris O'Brien Lifehouse, die geld inzamelt voor cruciaal biomarkeronderzoek. U kunt hier doneren .