'Hersenoperatie heeft mijn jeugdherinneringen weggenomen'

Toen de 14-jarige Weronika Somerville wakker werd na een hersenoperatie waarbij een tumor was verwijderd, herkende ze de mensen in haar ziekenhuiskamer niet.

Zij waren haar ouders.

Onderweg naar de postoperatieve scan begon een arts met haar te praten.

Hij besefte dat ze geen idee had wie hij was, ondanks het feit dat hij de chirurg was die haar operatie had uitgevoerd.

Weronika had een zeldzame complicatie - ongebruikelijke retrograde amnesie. Ze kon zich geen gebeurtenissen of mensen uit haar vorige leven herinneren.

Haar herinneringen kwamen nooit meer terug.

"Ik weet het alleen van wat mijn ouders me verteld hebben", vertelde Weronika aan BBC Scotland News.

"De artsen wilden weten of ik ze kende. Ik herinner me zoveel gezichten die ik nog nooit eerder had gezien.

"Op weg naar huis was het doodeng – in een auto stappen was eng. Ik deed gewoon wat me werd opgedragen.

"Het voelde alsof ik naar huis ging met vreemden die zeiden dat ze mijn moeder en vader waren. Mijn moeder liet me mijn kamer zien die ze voor me hadden ingericht na mijn operatie. Maar niets daarvan leek van mij te zijn.

"Ik weet nog dat ik naar mijn kleren keek en dacht: wie zou dit dragen?"

Weronika, afkomstig uit Prestonpans bij Edinburgh, zei dat ze wist dat het oké was om daar te zijn, maar dat haar hele persoonlijkheid en haar familierelaties veranderden.

Ze zei: "Ze hebben die band met mij nooit verloren, maar ik denk dat mijn relatie nu nog steeds niet zo hecht is als ze zouden willen. Ik ben meer geïsoleerd en ben sinds de operatie mijn eigen persoon.

"Mijn ouders bleven me fotoalbums laten zien, en dat irriteerde me enorm. Ze hadden het over dingen die ik deed toen ik jonger was, maar hoe hard ik ook probeerde me erop te concentreren, het lukte me niet.

"Ik vond het niet leuk om samen met hen naar foto's te kijken, omdat zij emotioneel gehecht zijn aan die momenten, en ik niet."

Weronika moest alles opnieuw leren, te beginnen met rekenen en Engels van de basisschool.

Ze zei dat het niet veel tijd kostte om het opnieuw te leren, want nadat ze de lessen had gegeven, leek de herinnering eraan weer vrij te komen. Ze leerde de tafels pas nadat ze ze twee keer had doorgenomen.

Op de middelbare school had ze het moeilijk. Ze herkende geen van haar vrienden en toen ze opnieuw begon, voelde ze zich aangetrokken tot andere mensen.

Na tien jaar van monitoring begon de tumor bij Weronika langzaam te groeien en in maart vorig jaar was het tijd voor actie.

Weronika, inmiddels 25 jaar en bijna getrouwd, had een operatie nodig.

En een van haar eerste gedachten was: zou ze opnieuw haar geheugen verliezen?

"Ik was er kapot van", zei ze. "De chirurg zei dat het zeker mogelijk was dat het opnieuw zou gebeuren. Maar de tumor zat deze keer dieper en ik had de operatie nodig om mijn levensverwachting te verbeteren."

Weronika's behandeling is te volgen in de nieuwe serie Surgeons: At the Edge of Life op BBC Two .

In de zevende serie, die chirurgen in NHS Lothian volgt, legt neurochirurg Imran Liaquat de gevaren van de gecompliceerde procedure uit.

De tumor bevindt zich in de rechter frontale kwab van Weronika's hersenen, het gebied dat verantwoordelijk is voor abstract denken, creativiteit en concentratie.

Hij zal moeten vaststellen wat een tumor is en wat normaal weefsel is. Vervolgens zal hij het weefsel eromheen moeten wegsnijden, zonder daarbij weefsel te verwijderen dat de hersenfunctie zou aantasten.

Dhr. Liaquat zei: "Het behoud van cognitieve functies is erg belangrijk - het is de essentie van wie we zijn als individu en dat kan verstoord worden door chirurgen. Wij dragen de complicaties en verleggen de grenzen van optimale resectie en dat heeft gevolgen voor u."

Hij voegde eraan toe dat het van groot belang is om zoveel mogelijk te verwijderen.

"Het bewijs voor tumoren zoals Weronikas is dat we minstens 80-90% van de tumor moeten verwijderen om de overlevingskans te vergroten."

In de operatiekamer wordt ze bijgestaan ​​door de man die Weronika's eerste operatie uitvoerde toen ze nog een tiener was: neurochirurg Drahoslav Sokol.

De heer Sokol zei: "Het is niet makkelijk om te denken aan een nieuwe operatie, vooral gezien haar eerdere complicatie, maar we moeten haar tumor echt verwijderen om verdere problemen in de toekomst te voorkomen."

Weronika was doodsbang dat ze wakker zou worden en niet zou weten wie haar verloofde Cameron was.

"Ik was bang dat de laatste keer dat het gebeurde, het mij zou veranderen in wie ik was. Wat als ik hem eigenlijk niet leuk vind?"

Maar Cameron nam het op de koop toe en maakte fotografische herinneringsboeken en plakboeken van hun relatie. Ook schreef hij briefjes en brieven aan zijn verloofde.

Hij zei: "Ze betekent alles voor mij - absoluut alles. Als ze haar geheugen zou verliezen, zou ik haar gewoon opnieuw verliefd op me moeten laten worden en dan verder kijken."

Weronika schreef in feite al haar bankgegevens en wachtwoorden op, stelde een testament op en schreef een brief aan haar partner voor het ergste scenario.

Toen ze bijkwam van haar operatie, hield iedereen de adem in.

"Ik werd wakker en iedereen was er. Deze keer had ik niet het gevoel dat ik een operatie had ondergaan, maar eerder dat ik een dutje had gedaan", aldus Weronika.

"Mijn familie was de hele tijd in rep en roer.

"Maar ik was me er volledig van bewust en ik wist precies wat er gebeurde. Ik kon praten.

"Ik zag Imran en ik weet nog dat ik zei: 'Ik herinner me je nog steeds'."

Weronika herstelt goed en trouwde in december met Cameron.

Ze kijkt uit naar een gelukkig leven nadat de tumor voor 100% is verwijderd en ze heeft daarvoor veel te danken aan de twee mannen die dat mogelijk hebben gemaakt.

"Ik denk niet dat ik mijn dankbaarheid aan die twee chirurgen genoeg kan uitdrukken", zei ze.

"Dit is de tweede keer dat ze mijn leven redden.

"Als je ernaar kijkt, besef je wat er allemaal bij komt kijken. Het zijn net goden, ze zijn verbazingwekkend."