Ziekenhuisartsen: hoe ze het risico lopen over het hoofd te worden gezien bij nominaties op regionaal en universitair niveau
Het toewijzen van ziekenhuisdirecteuren aan universitair docenten is een gangbare praktijk die in Italië een lange geschiedenis heeft. In veel gevallen zijn hoogleraren, met name vaste hoogleraren, universitair hoofddocenten en buitengewoon hoogleraren, verantwoordelijk voor een hele afdeling of een specifieke diagnostische en behandelafdeling in het ziekenhuis.
Vroeger werd deze praktijk gereguleerd via specifieke overeenkomsten tussen het ziekenhuis en de universiteit, waarin een verdeling van taken en verantwoordelijkheden tussen docenten en senior artsen werd vastgelegd. Zo werd in wetsbesluit 129 voorzien in het toekennen van de kwalificaties van ziekenhuisdirecteuren aan universiteitsprofessoren, aangezien zij verantwoordelijk waren voor de afdelingen.
Deze situatie is momenteel nog in ontwikkeling, waarbij er steeds meer aandacht is voor de rol van universitair docenten in de gezondheidszorg. Overeenkomsten tussen universiteiten en ziekenhuizen zijn er steeds meer op gericht de samenwerking en synergie tussen beide instellingen te bevorderen, om zo de kwaliteit van de zorg en de opleiding van artsen te verbeteren.
De regio Lombardije heeft onlangs het initiatief gestimuleerd om de universiteitsdirecteuren niet langer alleen door de universiteiten, maar rechtstreeks door de regio te laten kiezen.
Dit is het voorstel van Welzijnsraadslid Bertolaso om de aanstellingscriteria in gecontracteerde ziekenhuizen te wijzigen. Het gepresenteerde ontwerpprotocol bepaalt dat de benoeming van nieuwe afdelingsdirecteuren pas zal plaatsvinden na overeenstemming tussen de regio en de universiteit en niet – zoals tot nu toe gebeurde – automatisch in overleg met de ziekenhuisdirecteuren. De top van Palazzo Lombardia buigt zich ook over de vraag waar de nieuwe huisartsen naartoe gestuurd moeten worden: naar de grotere en bekendere ziekenhuizen of naar de kleinere en minder aantrekkelijke ziekenhuizen, die dus over minder goed personeel beschikken. Al in april waarschuwde Mario Melazzini, directeur-generaal van Welzijn van de regio, bedrijven dat nieuwe overeenkomsten voor de toewijzing van gezondheidszorgfuncties aan universitair personeel niet zouden worden goedgekeurd in afwachting van de herdefiniëring van het memorandum van overeenstemming tussen de regio Lombardije en de Lombardische universiteiten waar de faculteiten Geneeskunde en Chirurgie gevestigd zijn. Protocol waarmee het Lombardische gezondheidssysteem toezicht wil houden op deze beslissingen, ook om de huisartsen door te kunnen verwijzen naar de structuren die het meest geschikt worden geacht.
De vakbonden van artsen (Anaao, Cimo, Acoi) zijn tussenbeide gekomen in deze operatie, die zich ook uitbreidt naar andere regio's. Ze willen de rol van ziekenhuisartsen, die bedreigd wordt door de zogenaamde 'clinicalisering' van ziekenhuisstructuren, veiligstellen. Ze vragen het Ministerie van Volksgezondheid en de Conferentie van de Regio's om dringend in te grijpen.
Het beheer van de “primariati” wordt steeds meer toevertrouwd aan universiteitsprofessoren die door de rector, en nu ook door de regio, worden benoemd. Zorgverleners hoeven geen competitief examen af te leggen zoals ziekenhuispersoneel, terwijl medisch personeel voor het overgrote deel, of zelfs uitsluitend, uit ziekenhuispersoneel bestaat.
In een tijd waarin ziekenhuisartsen in onaanvaardbare omstandigheden moeten werken en te kampen hebben met een ernstig personeelstekort, vinden de vakbonden het onaanvaardbaar dat er nog meer demotivatie ontstaat. Hierdoor zullen zorgmedewerkers steeds minder tijd besteden aan de NHS. Demotivaties die samenhangen met hun marginalisering in de 'reserve' van de NHS voor armen en voor de armen, waardoor anderen de 'luxe' van training, onderwijs en assistentie in zeer gespecialiseerde sectoren krijgen.
Het is noodzakelijk, zo wordt benadrukt, om op een heldere en transparante manier de structurele uitrusting en de organisatie te definiëren die nodig zijn voor onderwijs en onderzoek. Zo voorkomen we dat de fundamentele middelen in duizenden stromen worden verspild en creëren we een echte samenwerking tussen universiteiten en ziekenhuizen, in overeenstemming met hun functies en rollen. Zo geven we de opleidingsziekenhuizen de kans om kwaliteitsopleidingen te garanderen aan gespecialiseerde artsen. Ziekenhuismedewerkers hebben plotseling niet alleen geen carrièremogelijkheden meer, maar moeten ook nog eens de verantwoordelijkheid op zich nemen om de medische specialisten die aan de betreffende afdeling zijn toegewezen, praktijkgericht op te leiden. Zonder dat hij hiervoor echter een extra vergoeding of professionele erkenning krijgt.
Nieuws en inzichten over politieke, economische en financiële gebeurtenissen.
Aanmelden
ilsole24ore
