Geschikte kleding, zelfinspectie, insectenwerende middelen... Tips om teken te vermijden tijdens het lopen

Van maart tot juni zwermen ze er rond. En met de klimaatverandering die milde en vochtige klimaten bevordert, zullen ze in de toekomst nog talrijker worden: pas op voor de Ixodes-teken , de meest voorkomende soort in Frankrijk in de bossen van continentaal Frankrijk.

Als teken voetgangers bijten, kunnen ze infecties overbrengen, zoals de ziekte van Lyme of, zeldzamer, tekenencefalitis ; ziektes die soms zeer ernstige gevolgen kunnen hebben voor het zenuwstelsel en die het dagelijks leven van de getroffenen sterk kunnen verstoren.

Hoewel het misschien bijzonder moeilijk lijkt om hun beten te vermijden, aangezien Ixodes-teken klein zijn en zich graag vasthechten op "ontoegankelijke plekken" van het menselijk lichaam (oksels, hoofdhuid, rug, nek en zelfs gewrichtsplooien), zijn er toch enkele tips om de risico's te beperken. Hier zijn er een paar.

Het Nationaal Bosbouwbureau (ONF) heeft een lijst met adviezen opgesteld die u moet opvolgen voordat u een gebied betreedt waar het gras dicht is en waar de omstandigheden voor teken zich vermenigvuldigen.

Allereerst is het sterk aan te raden om lange, bedekkende kleding en dichte schoenen te dragen. Het doel is om je armen en benen zoveel mogelijk te beschermen, aangezien deze tijdens wandelingen in de natuur extra kwetsbaar zijn voor teken. Dit is met name het geval in bossen, struikgewas, wouden, velden of in de buurt van beken, moerassen, vijvers en poelen.

Het is dan aan te raden om op paden te blijven waar het gras zo laag mogelijk is. Daarnaast kan een huidafstotend product worden gebruikt: let echter op de contra-indicaties bij zwangerschap of bij jonge kinderen.

"De actieve ingrediënten in huidwerende middelen zijn niet ongevaarlijk. Herhaalde blootstelling kan gevaarlijk zijn, vooral voor jonge kinderen: daarom is het belangrijk om de gezondheidsaanbevelingen van de Hoge Raad voor de Volksgezondheid te raadplegen", legt Nathalie Boulanger, hoogleraar parasitologie aan de Universiteit van Straatsburg en medisch entomoloog bij het Referentiecentrum voor Tekenziekten (CRMVT) in Oost-Frankrijk, uit aan BFMTV.com.

"Als je de voordelen afweegt tegen de risico's, besef je dat er niets beter is dan mechanische bescherming", bevestigt ze.

Net als bij de voorbereidingen van een uitje, adviseert de ONF om bij terugkomst een aantal eenvoudige regels in acht te nemen.

Een daarvan, en waarschijnlijk de belangrijkste: inspecteer je lichaam zorgvuldig op verdachte "zwarte vlekken". Dit kunnen teken zijn die in de huid vastzitten. Soms zijn deze vlekken heel klein.

De ONF adviseert ook om je kleding en rugzakken grondig te schrobben voordat je in de auto stapt of naar huis gaat. Het is ook het beste om je spullen niet met die van iemand anders te vermengen om te voorkomen dat teken zich verspreiden.

Ook wordt aangeraden om twee uur na een bezoek aan een gebied waar zich waarschijnlijk teken bevinden, te douchen.

Raak niet in paniek als een wandelaar een teek op zijn lichaam vindt: met een tekentang is hij gemakkelijk te verwijderen. Je kunt ook een pincet gebruiken. Zorg er echter wel voor dat de kop van de parasiet volledig van de beet is verwijderd en desinfecteer hem na de beet.

"We horen vaak dat je de tekenverwijderaar moet draaien en optillen. Dit is niet verplicht. Gewoon voorzichtig optillen, waarbij je de teek bij de "kop" vastpakt, is voldoende. Als je die niet hebt, kan een apotheker je helpen en het voor je doen", benadrukt de in Straatsburg wonende academicus.

Intensieve controle van het gebied is de volgende dagen en gedurende ten minste 4 weken noodzakelijk. Als roodheid of andere symptomen (vermoeidheid, hoofdpijn, plotselinge gewrichts- of spierpijn) optreden, dient de persoon een afspraak te maken met zijn/haar arts.

"Dit zijn tekenen dat iemand gebeten is door een teek die de ziekte van Lyme overdraagt", zegt Nathalie Boulanger. "Je moet niet wachten en medische hulp zoeken."

Deze zal de beet zorgvuldig analyseren en, indien nodig, antibiotica voorschrijven. Enkele maanden na de beet kunnen aanvullende tests worden uitgevoerd om het risico op virale besmetting te bepalen.